ခုေနာက္ပိုင္း blog ေတြကို Google Reader နဲ႔ပဲ ဖတ္ျဖစ္ေနတယ္။ အေၾကာင္းက ရံုးမွာပဲ သံုးျဖစ္လို႔ပါ။ အင္တာနက္ဆိုင္ကို သြားဖို႔အခ်ိန္မရွိတာလည္း တေၾကာင္းပါ။ Google reader နဲ႔ဖတ္ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ။ အိမ္အလည္ေတာ့ ေရာက္ပါရဲ႕ အေပါက္၀က ေခ်ာင္းၿပီး ျပန္ထြက္လာသလိုပါပဲ။ comment လည္းေရးလို႔မရဘူး။ cbox မွာလည္း ႏႈတ္ဆက္လို႔မရဘူး။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ့။ ဖတ္လို႔ရတာပဲ ေက်းဇူးတင္ရဦးမယ္။
Post တင္ရင္လည္း mail ကေနပဲ တင္ျဖစ္ေတာ့တယ္။ ကိုယ့္အိမ္ထဲကိ္ုယ္ အိမ္ေရွ႔က မ၀င္ျဖစ္တာေတာင္ၾကာၿပီ။ အၿမဲတမ္း ေနာက္ေဖးေပါက္ကခ်ည္း၀င္ေနရတယ္။
သူမ်ားအိမ္အလည္ အေရာက္နည္းေတာ့ ကိုယ့္အိမ္လည္း ဧည့္သည္ပါးရွားပါတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာ ပို႔စ္ဆိုလို႔လည္း မရွိသေလာက္။ ဖံုေတြတက္လိုက္။ အားရင္ ျပန္ခါလိုက္။ ေဟာဒီေျခာက္ကပ္ကပ္အိမ္ေလးကပဲ ကၽြန္မရဲ႔ Dairy ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားမႈမ်ား သိမ္းဆည္းရာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ဒီအိမ္ေလးရဲ႕တည္ရွိမႈဟာ အေရးပါလွပါတယ္။ ဒီအိမ္ေလးအေၾကာင္းျပဳၿပီး ရခဲ့တဲ့ အသိမိတ္ေဆြေတြ၊ စိတ္ခံစားမႈေတြ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ ဒီလိုေလးသြားရင္းနဲ႔ပဲ။
2 comments:
အိမ္ေရွ႔ကလာဖတ္သြားတယ္။ ေၾသာ္ ဖုန္ပါကူလွည္းေပးသြားတယ္။ သိပ္မမ်ားပါဘူး။ ေရးေနဖို႔က ကိုယ့္တာ၀န္ဘဲ။ ေနာက္လူမ်ားလာရင္ တစ္မ်ိဳးပင္ပန္းဦးမယ္။ ၾကိဳးစားထား။
စာဂ်ပိုးေလးရဲ႕အိမ္ကိုလာျပီး ၾကည္႔သြားတယ္။ း)
Post a Comment