ဟိုနားသြား ဒီနားသြား ဘာစီးသြားမလဲ။ ခုခ်ိန္ ကၽြန္မကေတာ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္သံုးရတာ အၾကိဳက္ဆံုး။ (ကားတိုးစီးရတာ စိတ္ညစ္တာလဲ ပါပါတယ္္။)
ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္ နယ္မွာေနေတာ့ လိုင္းကားထက္စာရင္ စက္ဘီးနဲ႔ပိုရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဆုိင္ကယ္ေခတ္စားလာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေပါ့။ ကၽြန္မ ၅ တန္းေလာက္ကတည္းက စက္ဘီးစီးသင္ခဲ့ပါတယ္။ ေဘာလံုးကြင္းထဲပတ္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းစီးတတ္ေပမယ့္ လမ္းေပၚမွာေတာ့ မစီးရဲဘူးေလ။ ေဘးကေန ကားလာရင္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္တာရယ္၊ ေကြ႔ေတာ့မယ္ဆို မေကြ႔တတ္တာရယ္နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ဘာသာ စက္ဘီးစီးၿပီး မသြားပါဘူး။ အဲဒီလို ကၽြန္မကို ဘယ္သြားခ်င္ခ်င္ စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႔ တင္သြားတတ္တာ ကၽြန္မရဲ႕ အစ္ကိုငယ္ပါ။ စာအုပ္ဆိုင္၊ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ စတာေတြကို သြားခ်င္ရင္ ခ်က္ခ်င္း မညည္းမညဴပို႔ေပးခဲ့တာပါပဲ။ ကိုယ့္ဘာသာ စီးတတ္တာပဲ စီးသြားပါလား ဆိုလည္း္ ဘယ္ေတာ့မွ မစီးပါဘူး။ သူမ်ားေနာက္ ထိုင္လိုက္ရတာပဲ ၾကိဳက္တယ္ေလ။ ေနာက္ကစီးရင္လည္း ခုန္မတက္တက္ျပန္ဘူး။ ကၽြန္မေနာက္ထိုင္ခံုမွာ ေနသားတက် ထိုင္ၿပီးမွ စက္ဘီးထြက္ခြင့္ရမယ္။ မွတ္မွတ္ရရေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ဆိုရင္ ကိုကိုငယ္ေနာက္ကလြဲရင္ ဘယ္သူ႔ေနာက္မွမစီးဘူးပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ တစ္ခါစီးဖူးေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းရွိတဲ့ အေပါင္ၿမိဳ႔ကို သြားလည္ရင္း အဲဒီနားတ၀ိုက္က ဘုရားကိုသြားဖူးတုန္းကပါ။ အဲဒီတုန္းက စက္ဘီးဆိုတာ မစီးတာလည္းၾကာ၊ သူမ်ားေနာက္ကလည္း မစီးရဲတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ဘာသာ တစ္စီးစီးမယ္ဆိုၿပီးတက္စီးတာ။ ကိုယ့္ဘာသာေတာ့ မဆိုးဘူးထင္တာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေျပာၾကတယ္။ နင့္စက္ဘီးက တည့္တည့္သြားတာမွ မဟုတ္တာတဲ့။ ဟိုယိုင္ ဒီယိုင္နဲ႔ပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ အဲဒီတစ္ေခါက္က အေ၀းဆံုး ကားလမ္းမေပၚစက္ဘီးစီးဖူးတာေလ။
to continue .. ဆုိင္ကယ္ ႏွင့္ ကၽြန္မ
2 comments:
kom: တိုက္မွာစိုးလိုက္တာ
ဟုိယုိင္ဒီယုိင္ မျဖစ္ေအာင္ ခါးကုိ ေဖာ့ထားရ တယ္ သယ္ခ်င္းရ။ အလုိက္သင့္ေလးေပါ့။
''----နဲ႔ ကၽြန္မ''ေတြကုိ စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ဖတ္ ေနပါမယ္.။
http://winzaw-mdy.blogspot.com
Post a Comment