August 09, 2008

Poem & Thought

ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

ေမႊးျမစြာ
ပြင့္ျပဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး။

ေျမႀကီးထဲ
ဆန္႔ထုတ္ ကုတ္ျခစ္
အျမစ္ပမာ
ခ်စ္ေနရံု

ငါက
အမိႈက္တစ္စျဖစ္ခဲ့လည္း
မင္းရွင္သန္လွပဖို႔
ေျမၾသဇာျဖစ္ခ်င္သူ

ေနာက္ဆံုးတိုင္
မင္းကႂကြားႂကြား၀င့္၀င့္ပြင့္ပါ
ငါက ေျမၾကီးထဲနက္နက္
ျဖန္႔ၾကက္ခ်ိတ္တြယ္ရံုနဲ႔
တစ္ဘ၀စာ ဖူလံုခဲ့ပါၿပီ။

မြန္းအိမ္

/* တေန႔က ေက်ာင္းစာအုပ္အေဟာင္းေလးတစ္အုပ္ထုတ္တာ စာအုပ္ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီကဗ်ာေလးကို ေတြ႔တယ္။ ဘယ္က ဘယ္တုန္းက ကူးထားမွန္း မမွတ္မိဘူး။  ၾကိဳက္လို႔ကူးထားတာ ေနမွာ။
ခုေတာ့ ဒီလိုေတြးမိတယ္။ အဲဒီလို အမိႈက္တစ္စ ျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ေတာင္ မလြယ္တဲ့အခါေတြရွိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေျမၾသဇာျဖစ္ခြင့္ရတာ၊ အမိႈက္ေလးျဖစ္ခြင့္ရတာ၊ ေလွကားထစ္ေလး ျဖစ္ခြင့္ရတာ၊ သူ႔ဘ၀မွာ အမႈန္တစ္မႈန္ေလာက္ အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကို္ယ္ပါခြင့္ရတာမ်ိဳးေပါ့။ အဲဒါမ်ိဳးဆိုရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္စရာေကာင္းလွပါၿပီ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက လူမသိသူမသိေတြလည္း ရွိေသးတာကိုး။
ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ေတြးမိတာပါ။
*/

No comments: