လြင့္ေမ်ာျခင္း

ကၽြန္မ ေတြးေတာရျခင္းကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳး၊
bus ကားစီးခ်ိန္၊ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္၊ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ
ကၽြန္မေတြးခ်င္ရာကို လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာ ေတြးတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕
ပင္ကုိယ္စိတ္အခံက အပူအပင္ေတြကိုလည္း ၾကာၾကာလက္မခံထားတတ္ပါဘူး။
ခပ္ေပါ့ေပါ့ပါပဲ။ စဥ္းစားမိရင္ ခဏေတာ့ အသက္ရႈက်ပ္လာမယ္။ မၾကာခင္မွာ
ျပန္ေကာင္းသြားတတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊
စိတ္ရႈပ္စရာေတြခဏခဏ ၾကံဳရတယ္။ ဒီေတာ့ ခဏခဏလည္း စိတ္ဓါတ္က်တယ္။ ဒါေပမယ့္
ခဏခဏလည္း ျပန္ေကာင္းေကာင္းလာတယ္။
အိပ္စက္ျခင္းကို တကယ္ကို သေဘာက်ပါတယ္။ ငပ်င္းလို႔ပဲ ေျပာမလား။
ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္မအိပ္ရင္ အိမ္မက္အၿမဲမက္ေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မ
အိမ္မက္ေတြကို ၾကိဳက္ပါတယ္။ အိပ္ရင္လည္း အခ်ိန္ယူစရာမလိုပါဘူး။ ခဏနဲ႔
အိပ္ေပ်ာ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲ ကိုယ့္အိမ္မွာဆိုရင္ေပါ့။ ကိုယ့္အိမ္မဟုတ္တဲ့
တျခားဘယ္ေနရာမဆိုက်ရင္ေတာ့ ဘယ္ေသာအခါမွ
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေလ့မရွိျပန္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ေတာ္ရံုတန္ရံု ညအိပ္သြားေလ့မရွိပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ကၽြန္မ
အိပ္ေရးပ်က္တာကို သိပ္မုန္းပါတယ္။
ကၽြန္မမုန္းတဲ့ အိပ္ေရးပ်က္ျခင္း ဆိုတဲ့ေနရာမွာ အိပ္ေနလ်က္နဲ႔
ေကာင္းေကာင္းအိပ္မေပ်ာ္တာကိုသာ ဆိုလိုပါတယ္။ လုပ္စရာရွိလို႔
မအိပ္ဘဲအလုပ္လုပ္ျခင္း၊ စာအုပ္ဖတ္ျခင္း၊ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျခင္း လိုမ်ိဳး
ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ကုိယ္ အိပ္ေရးပ်က္ခံရတာမ်ိဳးကို မဆိုလိုပါ။
ပင္လည္းပင္ပန္းေနပါၿပီ။ အိပ္လည္းအိပ္ခ်င္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္
အိပ္လို႔ကိုမေပ်ာ္တာကို သိပ္မုန္းပါတယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ရင္
ေနာက္ေန႔တစ္ေန႔လံုး စိတ္မၾကည္လင္ေတာ့ပါဘူး။ အလိုလို
အလိုမက်ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အရင့္အရင္ က အဲဒီလို အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းမ်ိဳး
ကၽြန္မမွာ မရွိသေလာက္ကိုရွားပါတယ္။
ခုတေလာေတာ့ ကၽြန္မသိပ္လြင့္ေမ်ာတယ္ ဆိုရမလား။ အလုပ္ရႈ႔ပ္ၿပီး
ပင္ပန္းေနပါလ်က္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ မဟုတ္ေသးဘူး။ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး
ဆိုရေအာင္လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒီလို ဒီလို။ ကၽြန္မေခါင္းထဲ ခုတေလာ
အၿမဲအေတြးေတြ ျပည့္က်ပ္ေနတယ္။ ေတြးရတာ ၾကိဳက္တယ္ဆိုတာ ေျပာၿပီးသားပါ။
ကၽြန္မေတြးခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ေတြးမယ္။ တျခားအာရံုစိုက္စရာ ရွိလာရင္
မေတြးေတာ့ဘူးေပါ့။ ခုေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ေနရင္းထိုင္ရင္းကို
ဘာေတြမွန္းမသိေတြးမိေနတာ။ မဟုတ္တရုတ္ေတာ့ မစဥ္းစားၾကနဲ႔ဦးေနာ္။
တခုခုကိုပဲ ေတြးေနတာလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ေတာင္စဥ္ေရမရနဲ႔
ထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘဲ ျဖစ္ေနတာ။ တေန႔လံုးေခါင္းထဲရႈပ္ေနတဲ့အျပင္
ညအိပ္ရင္လည္း ေတြးေနတယ္။ မေတြးဘူး ဆိုလည္း ေတြးေနျပန္ေရာ။
ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ အိပ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အိပ္ရင္းနဲ႔လည္း
ဆက္ေတြးေနသလိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မအိမ္မက္ေတြေတာင္ မမက္တာၾကာလာၿပီ။
အိပ္ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ ႏိုးေနသလိုလိုပဲ။ အဲဒီလို ရက္ဆက္ျဖစ္လာေတာ့
ကၽြန္မအိပ္ခ်ိန္သာတိုးလာတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္ေရးမ၀သလိုပဲ။ ေခါင္းထဲမွာ
သိပ္ရႈပ္တယ္။
ဒီအေျခအေနကို ကၽြန္မသိပ္မုန္းပါတယ္။ တိုင္ပင္စရာဆိုလို႔ အေမနဲ႔
တိုင္ပင္ၾကည့္တယ္။ အေမက ဘုရားစာရြတ္ခိုင္းတယ္။ ခက္တာက ဘုရားရွိခိုးရင္း
ရြတ္ေနတဲ့ ပါ႒ိရဲ႕အနက္ကိုစဥ္းစားေနရင္းကေနကို
တျခားအေၾကာင္းေရာက္ေရာက္သြားတာ။ စိတ္မျငိမ္တာက အလြန္အကၽြံျဖစ္ေနတာ
ထင္တယ္။ ေတြးမိရင္ျဖတ္ဖို႔ကလည္း တခါတခါ လြင့္လြင့္ေမ်ာေမ်ာေတြးရတာကို
ႏွစ္သက္ေနေတာ့ ျဖတ္ဖို႔ခက္ျပန္ေရာ။
ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ အၾကံေပးၾကပါဦး။
ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္တယ္။ ေခါင္းထဲမွာ မရႈပ္ေနခ်င္ဘူး။
အဲဒီလို ျဖစ္ဖူးတဲ့သူရွိရင္လည္း ေျပာျပေပးပါဦး။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။