ေတာက္ခနဲ ကိုယ္ေစာင့္နတ္နဲ႕ရန္ျဖစ္ရင္း
ေကာက္ခနဲ သူမရဲ႕ အိမ္မက္ေတြေနာက္ လိုက္မိျခင္းကစ ...
သူမရဲ႕ ဖ်တ္ခနဲ အၾကည့္တခ်က္
ကၽြန္ေတာ္ ေလထဲ ေျမာက္ခနဲ လြင့္သည္။
သူမပါးျပင္ထက္က သနပ္ခါးအခ်ိဳ႔ ျဖဳတ္ခနဲ အက်
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ အလြမ္းတခ်ိဳ႕ သုတ္ခနဲ ျဖတ္ေျပးသည္။
သူမရဲ႕ ဆံပင္အုပ္အုပ္ ၀ဲခနဲ အခါ
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္၀န္းထဲ ၾကယ္တသုတ္ သဲခနဲ ေၾကြသည္။
သူမရဲ႕ အေတြးတခ်ိဳ႕ လက္ခနဲ အပြင့္
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အာရံုကို လိႈက္ခနဲ ခိုးသည္။
ေသခ်ာပါသည္ တေန႔ ...
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံအခ်ိဳ႕ လြင့္ခနဲ အထြက္
သူမကေတာ့ ဟက္ခနဲ ရယ္ပါလိမ့္မည္။
ကြၽန္မအျပစ္ပါပဲ။
ကြၽန္မရဲ႕computer အစုတ္ကေလးထဲမွာ 2002 ေလာက္ကတည္းက စုလာေဆာင္းလာတဲ့ data ေတြေတာ္ေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ 160GB ကုိ windowတင္ထားတဲ့ C က 60GB နဲ႔ data ထည့္ထားတဲ့ D က 100GB ထားထားပါတယ္။ အမ်ားဆံုးသိမ္းထားတာကေတာ့ mp3သီခ်င္းေတြရယ္ (ျမန္မာသီခ်င္းေတာ္ေတာ္စံုစံုလင္လင္စုထားတာပါ။ ေတာ္ေတာ္လည္း စံုေနပါၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ folder ေလးေတြခြဲၿပီး စုထားတာ။) EBookေတြရယ္ (ITစာအုပ္ေတြေရာ၊ တျခားရသစာအုပ္၊ အစံုအလင္ပါပဲ။ ရသမွ်သိမ္းထားတာ။)။ ေနာက္ကြၽန္မေရးထားသမွ်စာေတြ(သူမ်ားကိုျပဖူးတာေရာ။ ဘယ္သူမွမျပရေသးတာေရာ)။ ေနာက္ ကြၽန္မလုပ္ထားတဲ့ portfolio ေတြေပါ့။ ေနာက္ကြၽန္မတို႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္လံုး စုထားတဲ့ software ေပါင္းစံု။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မ်ိဳခ်ထားရွာတဲ့ hard disk ေလးခမ်ာ ဒီမနက္ပဲ ၾကြသြားရွာပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္မတို႔ အျပစ္က CD, DVD တို႔နဲ႔ ဘာ backup မွမထားထားတာပါပဲ။ ခုေတာ့ ရင္ကြဲေရာပဲ။ ခံေပါ့။
ကြၽန္မႏွေျမာဆံုးကေတာ့ ebook ေတြပဲ။ သူ႔စာေရးဆရာနဲ႔သူ ေသခ်ာခြဲထားတာ။ ျပန္ရွာရင္ ရႏိုင္ေပမယ့္ အခ်ိန္အမ်ားၾကီး တျဖည္းျဖည္းစုထားရတာေလ။
ေတာ္ပါၿပီ။ ဆက္ေရးဖို႔ေတာင္ အားမရွိဘူး။ ႏွေျမာလြန္းလို႔။ :D
ၿပီးခဲ့တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြ၊ တနလၤာ ေငြေဆာင္မွာေရာက္ေနခဲ့တယ္။ ျပန္ေရာက္လာေတာ့ အလုပ္ေရာ၊ သင္တန္းေရာ၊ လူမႈေရးေတြပါ ပိေနတဲ့အျပင္ အလြန္တရာ ေသာင္းက်န္းခဲ့တဲ့ အရွိန္နဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ခုထိ အိပ္ေရးမ၀ေသးပါ။ စာေရးခ်င္ေပမယ့္ မေရးႏိုင္ဘူး ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားလို႔။
စိတ္ထဲမွာ ေရးစရာစာေတြ၊ ေပၚလာေနတဲ့ ကဗ်ာအပိုင္းအစေတြရွိေနေပမယ့္ ခ်မေရးျဖစ္ဘူး။ လြင့္သြားေတာ့မွာပဲ။
ေလာေလာဆယ္ လုပ္ျဖစ္ေနတာက ---
သီခ်င္းကေတာ့ လူလည္အာရွသားကို ေရေရလည္လည္ နားေထာင္ေနတယ္။ (အဲဒီထဲက သီခ်င္းေတြဆိုၿပီး ကေတာင္ကခဲ့ေသးတယ္ ေငြေဆာင္မွာ အဟက္ အဟက္)
ေ၀မွဴးသြင္ရဲ႔ အသဲကြဲလူရႊင္ေတာ္ ဖတ္ေနတယ္။ အေဟာင္းပါ။ (တေန႔ ၅ရြက္ႏႈန္းနဲ႔)
က်န္တာေတာ့ အလုပ္သြားတယ္။ အိပ္တယ္။ အိပ္တယ္။
ကဲ ... ေနာက္မွပဲ။
