December 24, 2007
Love and Dream
တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚေနသလိုပဲ။ အာ....... ဘာမွလည္းမျမင္ရဘူး။ ျမဴေတြလား။ ပိတ္ေနလိုက္တာ။ ဒါဘယ္ေနရာပါလိမ့္။
" ဂ်က္ "
ဟုတ္တယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ေခၚေနတာ ေသခ်ာတယ္။ ဟာ .............
" နင္.. နင္... ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ။ ဘယ္တုန္းကလာတာလဲ။ ၾကည့္စမ္း။ ငါ့ကို အဆက္အသြယ္မလုပ္ဘဲ ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ။ "
အံံၾသလြန္းလို႔ ေမးခြန္းေတြတရစပ္ဘယ္လိုထြက္သြားမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး။
" ဂ်က္ . နင္ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူး " ဆိုၿပီး အားရပါးရၿပံဳးျပတယ္။ ဒီအၿပံဳးမ်ိဳးကို ငါမွတ္မိတယ္ ။ နင္စိတ္လိုလက္ရ႐ွိမွ ၿပံဳးတတ္တာေလ။ ဒါဆို နင္ေပ်ာ္ေနတာမ်ားလား။
" ဆံပင္အ႐ွည္မထားေတာ့ဘူးလား။ ကတီၱပါဖိနပ္အပါးနဲ႔ပဲ လိုက္ပါတယ္ဆိုမွ။ ဘာဖိနပ္ႀကီးလဲ ခုစီးထားတာ။ "
" ေအာင္မယ္.. ငါဘာသာ ငါဘယ္လိုေနေနေပါ့။ ေနပါဦး နင္က ခုမွဘယ္ကေပၚလာတာလဲ။ ငါက နင္မိန္းမေတာင္ရေနၿပီထင္တာ။ "
နင့္မ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးဖ်တ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားတယ္။
" နင္ ရည္းစားမရေသးဘူး မဟုတ္လား ဂ်က္ "
" ဘာဆိုင္လို႔လဲဟ။ ငါရည္းစားရတာ မရတာနဲ႔ "
" ေသခ်ာတယ္။ နင္ရည္းစားတင္မဟုတ္ဘူး။ ခ်စ္ရမယ့္သူေတာင္ မေတြ႔ေသးဘူး။ "
" ဟိတ္.. ဒီမွာ. ဒီမွာ။ ခ်စ္တာေတြ ေမတၱာေတြဆိုတာ အသက္(၂၀)မေက်ာ္ခင္မွာ ႐ူးရမယ့္အရာေတြပါ။ ခုငါတို႔ (၃)ႏွစ္ေလာက္လြန္လာခဲ့ၿပီ။ ခုခ်ိန္မွာ အလုပ္လုပ္တာ ဦးေႏွာက္ပဲ႐ွိတယ္။ "
ဟင္အင္း။ နင္အဲဒီလိုမၾကည့္နဲ႔။ သနားလိုက္တာဆိုတဲ့ အၾကည့္မ်ိဳး။
" ဂ်က္. (၃)ႏွစ္ၾကာၿပီးတာေတာင္ နင္အရင္အတိုင္းပဲ။ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔။ အသက္(၂၀)မေက်ာ္ခင္ကေရာ ခ်စ္တယ္ဆိုတာ နင္သိခဲ့လို႔လား။ နင္က သူမ်ားကိုလည္း မခ်စ္တတ္ဘူး။ သူမ်ားခ်စ္တာကိုလည္း မခံစားတတ္ဘူး။ "
" မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္ဘူး။ နင္ခ်စ္တာကို ငါခံစားမိဖူးပါတယ္။ "
" ခံစားမိဖူးတယ္.......................... ဟုတ္လား။ အဲဒါကိုက နင့္အတၱေလ။ "
မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္မိသလား။ နင္ကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းေျပာေနသလိုနဲ႔ ဆက္ေျပာေနတယ္။
" ခ်စ္သူပဲကိုျဖစ္ျဖစ္၊ သူငယ္ခ်င္းကိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ္မဟုတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ဘာမွမပါဘဲ အခ်စ္သက္သက္နဲ႔ ခ်စ္လို႔ရတယ္ဆိုတာ နင္မသိဘူး။ အရင္ကလည္းမသိဘူး။ အခုလည္းမသိေသးဘူး။ ေနာက္လည္းသိလာမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာကႀကီးမွာ အခ်စ္စစ္စစ္ဆိုတာ႐ွိတယ္ ဆိုတာလည္း နင္မယံုေသးဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အဲဒီအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ဆိုရင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကုိက အျဖဴေရာင္႐ွိဖို႔လိုတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကို ခံစားတတ္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ ႏွလံုးသားရဲ႕အျဖဴေရာင္အျပင္ ဦးေႏွာက္ကပါျဖဴစင္ဖို႔လိုိတယ္။ "
နင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္ထင္တယ္။
" နင့္နားမွာ နင့္ကိုခ်စ္တဲ့သူေတြ မ်ားလာရင္မ်ားလာမယ္။ အဲဒီထဲမွာ အျဖဴေရာင္ေတြမ်ားမ်ားပါလာေလေလ နင့္မွာဆပ္ရမဲ့ အေႂကြးေတြမ်ားလာေလေလပဲျဖစ္မယ္။ "
" အခ်စ္ဆိုတာ ဘ၀မွာရသင့္မွရတဲ့ ဆုတစ္ခုပဲ။ အဲဒီဆုနဲ႔ထိုက္တန္ေအာင္ နင့္ႏွလံုးသားကမျဖဴစင္ဘူး။ "
တအံ့တၾသနဲ႔ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ပဲ နင့္ကိုမေတြ႔ေတာ့ဘူး။ နင့္နာမည္ကို ေအာ္ေခၚလိုက္တယ္။ ဘာမွလည္းမျမင္ရဘူး။ ျမဴေတြကလည္းျပန္ဆိုင္းလာျပန္ၿပီ။ နင္ဘယ္ကိုေရာက္သြားပါလိမ့္။ ဒီတခါလည္း နင္ႏႈတ္မဆက္သြားျပန္ဘူး။ ခုနကေတြ႔လိုက္တာေရာ နင္ဆိုတာေသခ်ာရဲ႕လား။ အဲဒီမွာငါအသံတိုးတုိးေလး ၾကားလိုက္တယ္။
" အိပ္ရာ၀င္ရင္ ေျခေထာက္ေဆးဖို႔မေမ့နဲ႔ " တဲ့။
....ဒါဆိုရင္ နင္ဆိုတာေသခ်ာတယ္။ ငါ့ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးမွသြားေလ။ မိုးေတြ႐ြာလာတာလား။ မ်က္ရည္ေတြမ်ားလား။ ေအးလုိက္တာ။ ငါကဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ။
.........................................................................................
တီ.........တီ...........တီ.. တီ... တီ. တီ.........တီ...........တီ.. တီ... တီ. တီ.........တီ...........တီ.. တီ... တီ.
..........................................................................................
အာ.... မုိးေတာင္လင္းေနပါလား။ ညကျပတင္းေပါက္ပိတ္ဖုိ႔ေမ့သြားတာပဲ။ ေအးလုိက္တာ။ ေျခေထာက္ေဆးဖို႔မေမ့နဲ႔တဲ့။ မေန႔ညကေရာ ေျခေထာက္ေဆးျဖစ္ခဲ့လား။ မမွတ္မိပါ။ ေနာက္ေန႔ေတြေရာ ေျခေထာက္ေဆးျဖစ္မွာလား။ မေသခ်ာပါ။ ဒီလိုအိမ္မက္ကေရာ ေနာက္ထပ္မက္ဦးမွာလား။ မသိပါ။ ေရရာတာတခုကေတာ့ ဒီေန႔တေန႔လံုး သတိရေနေတာ့မည္။ ။
Posted by
Prizewai
at
5:45 PM
0
comments
Labels: story
December 18, 2007
Choice
ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ခဏရပ္။
ေနာက္ကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့ ...........ငါေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ရဖူးတဲ့ လမ္းဆံုေပါင္းမ်ားစြာ ငါ့ေနာက္မွာ။
တခ်ိဳ႕လမ္းဆံုေတြမွာ ဦးေႏွာက္ကေ႐ြးေပးတဲ့လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ခံစားမႈသက္သက္နဲ႔ေ႐ြးခဲ့တယ္။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဖိအားေပးခံရမႈေၾကာင့္ ေ႐ြးခဲ့ရတယ္။
တခ်ိဳ႕လမ္းေတြမွာေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္က အေ႐ြးခ်ယ္ခံခဲ့ရတယ္။
မွန္သလိုလိုနဲ႔ မွားခဲ့တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြ။
မွားတယ္ထင္ေပမဲ့ မွန္ခဲ့တဲ့ ကံေကာင္းျခင္းေတြ။
ဘာမသိညာမသိနဲ႔ ေ႐ြးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းေတြ။
ေတြေ၀မႈေတြနဲ႔ လွမ္းမိတဲ့ေျခလွမ္းေတြ။
ေဟာ.. လာျပန္ၿပီ။ ေ႐ွ႕မွာ လမ္းဆံုတစ္ခု......
ေ႐ြးရဦးမွာပါလား။
ေလွ်ာက္လက္စလမ္းအတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္မလား။
လမ္းအသစ္ဘက္ကူးမလား။
ဒီဘက္လမ္းမွာေတာ့ ေနသားက်မႈေတြ၊ ႐ိ္ုးစင္းမႈေတြ၊ ခပ္မွိန္မိွန္အေရာင္ေတြနဲ႔။
ဟိုဘက္လမ္းမွာေတာ့ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔။
ဟိုးမွာ တလက္လက္နဲ႔ကေရာ ငါ့အိမ္မက္ေလးေလလား။
လမ္းဆံုခပ္မ်ားမ်ားႀကံဳခ်င္ပါရဲ႕။
ေ႐ြးခ်ယ္ရတိုင္း ႀကံဳရတဲ့ ရင္ခုန္မႈတိုင္းကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါရဲ႕။
အေကာင္းအဆိုး အက်ိဳးဆက္မွန္သမွ် ငါတစ္ေယာက္တည္းခံရစတမ္းဆိုရင္ေပါ့။ ။
Posted by
Prizewai
at
5:19 PM
0
comments
Labels: poem
December 13, 2007
Happy Birthday to Xinyaw
My friend, Xinyaw
Happy Birthday & Many Happy return of the day.
May u be free to update xinyaw13.
:) :P :D
Posted by
Prizewai
at
9:44 AM
0
comments
Labels: friend
December 12, 2007
လူဆိုး(၂)ေယာက္အေၾကာင္း။
သူတို႔ကို အေဖ၊အေမနဲ႔တန္းတူ နံပါတ္(၁)ထားရတာ အေၾကာင္း႐ွိတယ္။
ဒီလို ဒီလို .. ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ ငယ္ေသးတဲ့အ႐ြယ္ကအေတြးထဲမွာ .. အေဖနဲ႔အေမ ကြဲမ်ားကြဲရင္ ဘယ္သူနဲ႔မ်ားလိုက္ရပါ့မလဲလို႔ မၾကာမၾကာေတြးဖူးတယ္။ (ေတြးမယ့္သာေတြးတာပါ။ အေဖနဲ႔အေမက ရန္ေတာင္ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္္မွ မျဖစ္ဘူးတာ။) ကၽြန္မက အေမ့ကိုခ်စ္တဲ့ အေဖ့သမီးေလ။ တစ္ေယာက္နဲ႔လိုက္သြားရင္ တစ္ေယာက္အေပၚ ဘက္လိုက္သလို ျဖစ္မွာစိုးတာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအေတြး ေတြးမိတိုင္း အေဖေရာ၊ အေမေရာနဲ႔မေနဘဲနဲ႔ သူတို႔(၂)ေယာက္နဲ႔ပဲေနမယ္လို႔စဥ္းစားတယ္။ အဲဒီအေတြးက ေတာ္ေတာ္အျမစ္တြယ္ဖူးလို႔ သူတို႔အတြက္ နံပါတ္စဥ္းစားေတာ့ အားနာနာနဲ႔ပဲ နံပါတ္(၁)ေပးလိုက္ရေတာ့ တာေပါ့။
ကဲ .. တစ္ေယာက္စီနဲ႔ စၾကရေအာင္။
ပထမတစ္ေယာက္က "ကိုကိုႀကီး" လို႔ ကၽြန္မေခၚတဲ့ လူဆိုး၀၀ႀကီးပါ။ ႐ုပ္ေရာ၊ စိတ္ေရာ ကၽြန္မနဲ႔ေတာ္ေတာ္တူတဲ့လူဆိုးေလ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အထင္ႀကီးတတ္တာ၊ တကိုယ္ေကာင္းဆန္တတ္တာ၊ ဆရာလုပ္တတ္တာ အဲဒီလိုအက်င့္ဆိုးေတြကအစကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္တူတာ။ ဘယ္ေတာ့မွ ကၽြန္မကိုအလိုမလိုက္တတ္ဘဲ၊ အၿမဲအႏိုင္က်င့္တတ္လို႔ အေပၚယံအားျဖင့္ေတာ့ မတည့္ေပမဲ့၊ ကၽြန္မရဲ႕မသိစိတ္ကေန ကၽြန္မရဲ႕ အျပဳအမူ၊ အမူအက်င့္ေတြကို အလႊမ္းမိုးထားဆံုး လူတစ္ေယာက္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့။ ကၽြန္မလုပ္မိတဲ့ အလုပ္ေတြက သူ႔ေျခရာေတြကို မသိမသာလိုက္လိုက္မိတတ္တာ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မမသိလိုက္ခင္မွာပါပဲ။ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္မလုပ္သမွ်ကို အ႐ံႈ႕ခ်ဆံုး၊ မေကာင္းအေျပာဆံုး တစ္ဦးတည္းေသာသူေလ။ ဒါ့အျပင္ ကၽြန္မသိခ်င္တာမွန္သမွ် ထြက္လာႏိုင္တဲ့ အဘိဓာန္၀၀ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါေသးတယ္။
ဒုတိယတစ္ေယာက္က လူဆိုးပိန္ပိန္ေလးပါ။ "ကိုကိုငယ္" လို႔ သူ႔ကို ကၽြန္မေခၚပါတယ္။ အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ ေရခဲတံုးတစ္တံုးနဲ႔တူေပမဲ့၊ ခဏခဏအရည္ေပ်ာ္တတ္တဲ့ လူဆိုးေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မေျပာသလို၊ ဘယ္ေတာ့မွလဲနားမေထာင္တတ္တဲ့လူစားမ်ိဳးေလ။ ကၽြန္မဘက္မွာ အၿမဲ႐ွိတယ္လို႔ထင္ရသလိုနဲ႔၊ ကၽြန္မကို ဂ႐ုမစိုက္တတ္ျပန္ဘူး။ စိတ္ေရာ၊ ႐ုပ္ေရာကၽြန္မတို႔နဲ႔ သိပ္မတူဘဲ၊ အလတ္ဆိုတဲ့အတိုင္း ခပ္လပ္လပ္ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့။ ေလာကႀကီးမွာ ကၽြန္မေျပာသမွ် "အင္း" လိုက္တတ္တဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူေလ။ ဒါ့အျပင္ ပြစိပြစိနဲ႔ ဆူရပူရတာ ၀ါသနာပါတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ထုသမွ်ခံတဲ့ ေပပိန္ပိန္ေလးလည္း ျဖစ္ပါေသးတယ္။
ကၽြန္မထက္ (၇)ႏွစ္နဲ႔ (၄)ႏွစ္ခြဲ စီႀကီးၾကတဲ့ အဲဒီလူဆိုး(၂)ေယာက္က မီးလိုတစ္မ်ိဳး၊ ေရလိုတစ္မ်ိဳး သူ႔နည္း သူ႔ဟန္နဲ႔ ပူလိုက္ ေအးလိုက္လုပ္တတ္ပါေသးတယ္။ သူတို႔ေမႊးတဲ့မီးနဲ႔ ကၽြန္မအသက္႐ႈရပ္ေလာက္ ေအာင္ျဖစ္ဖူးသလို၊ သူတို႔ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မပညာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတတ္ခဲ့တာပါ။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ အစ္မ၊ ညီမ လိုခ်င္တယ္ဆိုတာ မ႐ွိရေလေအာင္ အျပည့္အ၀ ေနရာယူထားႏိုင္တဲ့ လူဆိုးႀကီးေတြပဲ ျဖစ္ေတာ့ေလသတည္းေပါ့။
Posted by
Prizewai
at
6:59 PM
0
comments
Labels: about me
December 07, 2007
Current
၁။ ေလာေလာဆယ္နားေထာင္ေနေသာ သီခ်င္းမ်ား
ေနာေနာ္ - အတိုင္းထက္အလြန္ (series)
ဟဲေလး - ရင္ခုန္ႏႈန္း ၁၄ (series)
ဟန္ထြန္း - ႐ွိေနမယ္ (series)
၀ိုင္၀ိုင္း - ထာ၀ရ
ကိုေအာင္ - ေႏြဦးပံုျပင္
Under my umbrella - Rihanna
Right here waiting for you - Richard Max
မိုးထက္ - လမ္းႀကံဳရင္ေျပာေပးပါ
၂။ ေလာေလာဆယ္ဖတ္ေနေသာ စာအုပ္မ်ား
ျမသန္းတင့္ - သုခၿမိဳ႕ေတာ္
ဂ်ဴး - ၾကယ္ေႀကြတို႔ရဲ႕ အေတာင္ပံ
ဂ်ဴး - ခ်စ္သူေရးတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ညေတြ
Chicken soup for soul
အ႐ိုး - ... ဆိုသည္မွာ
၃။ ေလာေလာဆယ္အလုပ္ခ်င္ဆံုးအလုပ္မ်ား
အိပ္ျခင္း
ဆံပင္ၫွပ္ျခင္း
ေတာင္တက္ျခင္း
၄။ ေလာေလာဆယ္စားခ်င္ေသာအစားအစာမ်ား
ပဲေခါက္ဆြဲ
ငါးမုန္႔ေၾကာ္
ထန္းျမစ္
သာကူျပဳတ္
သေဘာၤသီးေထာင္း
၅။ ေလာေလာဆယ္သြားခ်င္ေသာေနရာမ်ား
က်ိဳကၡမီ၊ စက္စဲ
က်ိဳက္ထီး႐ိုး
၆။ ေလာေလာဆယ္လုပ္ခ်င္ရက္ႏွင့္မလုပ္ျဖစ္ဆံုးအလုပ္မ်ား
စာက်က္ျခင္း
ဘုရား႐ွိခိုးျခင္း
၇။ ေလာေလာဆယ္မလုပ္ခ်င္ဘဲႏွင့္လုပ္ေနရေသာအလုပ္မ်ား
မနက္ေစာေစာထျခင္း
႐ံုးတက္ျခင္း
၈။ ေလာေလာဆယ္အလိုခ်င္ဆံုးေသာအရာ
သိန္း(၅၀၀)
/*ေလာေလာဆယ္အမ်ားဆံုးလုပ္ျဖစ္တာကေတာ့ အိပ္တာပါပဲ။ */
Posted by
Prizewai
at
5:09 PM
1 comments
Labels: dairy