Weak points and Good points

မေန႔က google groups တစ္ခုကို apply လုပ္ေတာ့ ေမးခြန္းသံုးခုေမးျခင္း ခံရပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႔ weak points နဲ႔ good points ကိုသံုးခ်က္စီေရးပါတဲ့။

 

ရုတ္တရက္ skip လုပ္လိုက္မယ္ စိတ္ကူးေပမယ့္ အဲဒီစိတ္ကူးေနာက္မွာ ဘာလို႔ငါမေျဖႏိုင္တာလဲ ဆိုတဲ့အေတြးက ခ်က္ခ်င္းကပ္ပါလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္မေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီး၊ ေျဖလိုက္ပါတယ္။ ဒီလိုေလးပါ။

Weak point – (1)lazy (2)easy to change (3)difficult to change

Good point – (1)positive view (2)easy to forget (3)easy to believe

 

Weak points (1) lazy

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရဆံုးနဲ႔ အားနည္းခ်က္လို႔ အထင္ဆံုးက အပ်င္းၾကီးတာပါ။ ကၽြန္မသိပ္ပ်င္းပါတယ္။ လုပ္သင့္ေနမွန္းသိရက္ ပ်င္းၿပီးမလုပ္ပါ။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သိပ္သနားတတ္ပါတယ္။ ငါပင္ပန္းေနၿပီ ဆိုၿပီး သိပ္သနားတတ္ပါတယ္။ အဲဒါကလည္း lazy ကေန ျမစ္ဖ်ားခံလာတာပါပဲ။

 

Weak points (2) easy to change

အေျပာင္းအလဲ သိပ္ျမန္ပါတယ္။ ဒီလူက ဒီလိုေျပာရင္း ဒီဘက္ပါတတ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာျပန္ရင္လည္း ဟုတ္သားပဲ ဆိုၿပီး ေျပာင္းတတ္ပါေသးတယ္။ ဒီေန႔ခံစားမႈက ဒီလိုဆိုေပမယ့္ ေနာက္ေန႔ဆို မတူေတာ့ျပန္ပါဘူး။

 

Weak points (3) difficult to change

တခါတေလ သိပ္ေခါင္းမာပါတယ္။ ဒါလုပ္မယ္ ဆံုးျဖတ္ထားရင္ လုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ပါတယ္။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ မေျပာင္းပါဘူး။ ဒီလိုလုပ္မယ္ ဆိုရင္လည္း အားလံုးက မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ကၽြန္မကေတာ့ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘဲ လုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္ပါတယ္။ တခါတေလ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ရမွာကို သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။

 

Good points (1) positive view

အေကာင္းျမင္တတ္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကၽြန္မ ဘယ္အရာကိုမဆို အေကာင္းျမင္တတ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ အားသာခ်က္လို႔ အၿမဲေတြးတတ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေဒါသထြက္ထြက္၊ စိတ္ညစ္ညစ္၊ အျမင္ကတ္ကတ္ အေကာင္းဘက္ကလွည့္စဥ္းစားရင္ ကိုယ္ေရာ စိတ္ေရာ ေအးခ်မ္းတယ္ေလ။

 

Good points (2) easy to forget

ေမ့လြယ္ေပ်ာက္လြယ္တာလည္း ေကာင္းတဲ့အခ်က္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ စိတ္ညစ္စရာဆိုလည္း ခဏေလးေမ့ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ ရင္ထဲမွာ ၾကိတ္ခံစားေနတာ မရွိပါဘူး။ စိတ္ညစ္တဲ့ခဏမွာပဲ အသားကုန္ စိတ္ညစ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ေတာ့လည္း ေမ့သြားတာပါပဲ။

 

Good points (3) easy to believe

လြယ္လြယ္ကူကူ ယံုေပးတတ္တာလည္း ကၽြန္မရဲ႕ အားသာခ်က္ပါပဲ။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကၽြန္မစိတ္ထဲ သံသယပြားတာ ရွားပါတယ္။ ယံုပါတယ္။ အႏၱရယ္မ်ားတယ္လို႔ ဆိုၾကမလား။ ကၽြန္မကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ ယံုႏိုင္တာကိုပဲ ေက်နပ္ပါတယ္။

 

ဒါပါပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ weak point နဲ႔ good point သံုးခ်က္စီပါ။ အားလံုးလည္း စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါဦး။

 

 

 

JLPT

JLPT (Japanese Language Proficiency Test)

Japan Educational Exchange & Services (JEES) မွၾကီးမွဴးက်င္းပေသာဂ်ပန္စာ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲျဖစ္ပါသည္။ mother　language ဂ်ပန္မဟုတ္ေသာ လူတိုင္းအတြက္ရည္ရြယ္ေသာ စာေမးပြဲျဖစ္ပါသည္။ JLPT စာေမးပြဲကို 1984 မွာစတင္ခဲ့ၿပီး၊ ႏိုင္ငံေပါင္း　15ႏိုင္ငံတြင္ ေျဖဆိုသူေပါင္း 7,000ေလာက္ျဖင့္သာ စတင္က်င္းပခဲ့သည္။ 2005ခုႏွစ္တြင္မူ ႏိုင္ငံေပါင္း 50တြင္ ေျဖဆိုသူေပါင္း　350,000အထိတိုးတက္လာခဲ့သည္။

JLPT စာေမးပြဲတြင္ အဆင့္ေလးဆင့္ရွိသည္။ အေျခခံမွာ level 4 ျဖစ္ၿပီး၊ အျမင့္ဆံုး level 1 ျဖစ္သည္။ ယင္းစာေမးပြဲကိုတစ္ႏွစ္လွ်င္ တစ္ၾကိမ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။ (ယခုအခါ တရုတ္၊ ကိုရီးယား စသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္မူ တစ္ႏွစ္လွ်င္ႏွစ္ၾကိမ္က်င္းပလ်က္ရွိသည္။) ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသာမက ကိုရီးယား၊ တရုတ္၊ ထုိင္၀မ္ ႏိုင္ငံမ်ားသည္လည္း JLPT ေျဖဆိုသူအမ်ားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားအျဖစ္ ႏွစ္စဥ္ စံခ်ိန္တင္လ်က္ရွိပါသည္။

Level 1 အဆင့္ေအာင္ျမင္ၿပီးသူသည္ ကၽြမ္းက်င္အဆင့္ျဖစ္၍ ဂ်ပန္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ ၀င္ဆံံ့ႏိုင္ေသာ အဆင့္ျဖစ္သည္။ Level 2 အဆင့္သည္ ဂ်ပန္စကားျဖင့္ ေျပာဆို၊ ေရး၊ ဖတ္ႏိုင္ေသာအဆင့္ျဖစ္သည္။ Level 3 သည္ beginner course ကိုၿပီးဆံုးေသာအဆင့္ျဖစ္၍ ေန႔စဥ္သံုးဂ်ပန္စကား (အေျခခံဂ်ပန္စကား)ကို ေျပာဆို၊ ေရး၊ ဖတ္ႏိုင္ေသာအဆင့္ျဖစ္သည္။ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ Level 4 သည္ ရိုးရွင္းေသာ ႏႈတ္ဆက္စကားေလာက္ကို ေျပာဆိုႏိုင္၍ beginner course တ၀က္ၿပီးဆံုးေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။

Level အားလံုးေမးခြန္းပံုစံမွာ တူညီ၍ ခက္ခဲမႈသာ ကြာျခားပါသည္။ ေျဖဆိုရာတြင္ အပိုင္း(၃)ပိုင္းပါ၀င္၍ စုစုေပါင္းအမွတ္(400)ျဖစ္ၿပီး Levle 4,3,2 အတြက္ အမွတ္(240)(60%)၊ Level 1 အတြက္ အမွတ္(280)(70%) သည္ေအာင္မွတ္ျဖစ္သည္။ အပိုင္း(၁)သည္ Vocabulary ျဖစ္ၿပီး၊ အမွတ္(၁၀၀)ျဖစ္သည္။ အပိုင္း(၂)မွာ Listening ျဖစ္၍ အမွတ္(၁၀၀)ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး အပိုင္း(၃)မွာ Grammer ႏွင့္ Reading ပိုင္းျဖစ္ၿပီး၊ အမွတ္(၂၀၀)ျဖစ္သည္။ ေမးခြန္းအားလံုးသည္ multiple choice ပံုစံျဖစ္၍ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးအေျဖကို ေရြးခ်ယ္ရျခင္းျဖစ္သည္။

/* ယေန႔သည္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၇)ရက္ေန႔တြင္ ေျဖဆိုထားေသာ JLPT စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းထြက္ေသာေန႔ ျဖစ္ပါသည္။*/

အခ်ိဳ႕ေသာ အာေရဘီယံ၃၃

တိမ္ေတြဟာ တေရြ႕ေရြ႕သြားေနၾကတယ္။
လူေတြဟာလည္း ကိုယ္နဲ႔ ဆိုင္ရာ ဘ၀ေတြမွာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္
ျဖတ္သန္း သြားေနၾကတာပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ရက္ေတြမွာ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကမယ္။
တခ်ိဳ႕ရက္ေတြက်ေတာ့ သိပ္မေကာင္းတာေတြ လုပ္မိခ်င္ လုပ္မိခဲ့ၾကမွာေပါ့။
တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ သူ႔တို႔ဘ၀ ခိုင္မာျမင့္မားလာေအာင္ တစ္ရက္ခ်င္း တစ္ရက္ခ်င္း
တည္ေဆာက္သြားၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြက်ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အၾကီးၾကီးေတြ၊ စကားလံုး
အၾကီးၾကီးေတြနဲ႔ အေ၀းၾကီးက မေရာက္လာေသးတဲ့ အခြင့္အေရး တစ္စံုတစ္ရာကို
ထိုင္ေစာင့္ရင္း တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ျဖဳန္းတီး ပစ္လိုက္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ေရာက္လာတဲ့ ေန႔ေတြကို သူတို႔အတြက္ သက္သက္ပဲ သေဘာထားၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ေရာက္လာမယ့္ ေန႔ေတြကို တျခား လူေတြအတြက္
အလုပ္လုပ္ေပးဖို႔ ၾကိဳဆိုၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕လူေတြက ေန႔အသစ္ေတြမွာ အေတြ႕အၾကံဳ အသစ္ေတြရွာေတြ႕ၾကတယ္။

တခ်ိဳ႕လူေတြက် ….
ေန႔အသစ္ေတြမွာ သံေယာဇဥ္ အသစ္ေတြ ထပ္ရွာေတြ႔တတ္ၾကတယ္။

(စာမ်က္ႏွာ-၈၃၊ အရိုး၊ အာေရဘီယံ ၃၃)

/* အထက္ပါ စာပိုဒ္ကေလးကေတာ့ စာေရးဆရာ အရိုးရဲ႕ အာေရဘီယံ ၃၃ ဆိုတဲ့
စာအုပ္ထဲကျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာက်လို႔ ကူးထားရာကေန အားလံုးအတြက္
မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။
ဘယ္တခ်ိဳ႕ထဲမွာ ဘာမလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မကေတာ့
အားလံုးေသာတခ်ိဳ႕ထဲမွာ ပါေနပါေတာ့တယ္။ */

ၾကိဳးစားမယ္။ ၾကိဳးစားစို႔။ ၾကိဳးစားစမ္း။

ၾကိဳးစားမယ္။ ၾကိဳးစားစို႔။ ၾကိဳးစားစမ္း။ ဒီစကားလံုးေလးေတြဟာ
ကၽြန္မတို႔ေတြ အၿမဲလိုလို ေျပာေနက်၊ အေျပာခံေနက်ရတဲ့ စကားေလးေတြ
မဟုတ္ပါလား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားေပးတဲ့စကား၊ သူမ်ားကိုအားေပးတဲ့စကား၊
ကိုယ့္ကိုအားျဖစ္ေစတဲ့စကား အဲဒီလိုပဲ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ 1996ခုႏွစ္ထုတ္
ဂ်ပန္သတင္းစာတစ္ေစာင္ရဲ႔ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးကေတာ့
စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းပါတယ္။

ၾကိဳးစား ဆိုတဲ့စကားလံုးကို မတိက် မေရရာတဲ့ စကားလံုးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။
လူသားတိုင္းဟာ ပင္ကုိယ္အားျဖင့္ ၾကိဳးစားမယ္လို႔ မေျပာလည္း
ၾကိဳးစားၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ ၾကိဳးစားမယ္လို႔ ထုတ္ေျပာလိုက္ၿပီဆိုရင္ေတာ့
ေျပာင္းျပန္အေနနဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ေတြေၾကာင့္
တကယ့္အရည္အခ်င္းကို မျပႏိုင္ဘဲ ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ရလဒ္ေတြမရႏိုင္တာက
ပိုမ်ားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လူသားေတြဟာ
ကိုယ္တိုင္အတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားကိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္
ဆုိတာမ်ိဳး၊ ၾကိဳးစားၾကစို႔ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ၾကိဳးစားစမ္းပါ ဆိုတာမ်ိဳး
မၾကာခဏအသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အဲဒီစကားလံုးေလးဟာ
ေတာ္ေတာ့္ကို မေရာရာတဲ့ စကားလံုးပါတဲ့။

ဥပမာေပးထားတာကေတာ့ ေမြးရာပါ ေျခေထာက္မသန္စြမ္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ
"ေျခေထာက္ကမသန္ေပမယ့္လည္းၾကိဳးစားပါေနာ္" လို႔အၿမဲတေစေျပာျခင္းခံရပါတယ္။
အဲဒီစကားရဲ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ေျခေထာက္မသန္ျခင္းဟာ ဆင္းရဲဒုကၡတစ္ခု
ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သတိေပးေနသလိုပါပဲ။ သူ႔အတြက္ကေတာ့ ေျခေထာက္မသန္ေပမယ့္လည္း
ေမြးကတည္းကပါတဲ့ အဲဒီေျခေထာက္နဲ႔ပဲ အဆင္ေျပေနပါတယ္တဲ့။
ေနာက္ဥပမာတစ္ခုက ကေလးတစ္ေယာက္ကို သူ႔ရဲ႔ဆရာက အၿမဲတေစ ၾကိဳးစားစမ္း
လို႔ေျပာေလ့ရွိပါတယ္္တဲ့။ အဲဒီကေလးရဲ႕ခံစားခ်က္ကေတာ့
သူအၿမဲတမ္းၾကိဳးစားေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္လိုပဲ လုပ္ေပမယ့္
ၾကိဳးစားစမ္းဆိုတာခ်ည္းပဲ အေျပာခံေနရပါတယ္။ ဆရာက အားေပးတာ ျဖစ္ေပမယ့္လည္း
ၾကိဳးစားစမ္းဆိုတာ ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိလည္းဆိုတာ
ရွင္းရွင္းလင္းလင္းကို မျပသႏိုင္ပါဘူး။

ၾကိဳးစားမယ္ လို႔ေျပာမိရင္ ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိ သုတ္သုတ္ပ်ာပ်ာခံစားခ်က္
ျဖစ္လာပါတယ္။ ၾကိဳးစားစမ္း ဆိုတာကလည္း တခါတေလက်ရင္ ၫွာတာစိတ္မရွိ
ရက္စက္တဲ့ ပဲ့တင္သံတစ္ခု ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

မသိ၍ဆို၊

မလုိ၍ေျပာ။

သူ႔စိတ္မွာ အလြန္ယဥ္လို႔၊

သူ႔ဥာဥ္မွာ အလြန္သန္႔တယ္၊

ထူးခၽြန္႔သေဘာ။ ။

မသိ၍ထင္၊

မျမင္၍ေျပာ။

သူ႔၀ိညာဥ္ မေသေပ်ာက္ပါဘူး။

မိုးေပါက္လို အစဥ္ၾကည္လို႔၊

ေနျခည္လို အစဥ္လန္းကာ၊

ဖ်န္းဆြတ္စိတ္ေစာ။ ။

မင္းသု၀ဏ္

ခပ္လြဲလြဲမ်ားႏွင့္ ဟိုလိုလိုဒီလိုလို

မမွားေသာေရွ႔ေန၊ မေသေသာေဆးသမား ဆိုတဲ့ေနာက္မွာ မလြဲေသာလူသားလို႔ထပ္ထည့္ရေကာင္းမလား။ လူသားအားလံုးလြဲတတ္သည္ လို႔ပဲေအာ္ရေကာင္းမလား။ လြဲတတ္တဲ့လူသားေတြထဲက လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မလည္း ဒီတပတ္အတြင္းမွာ အလြဲဓါတ္ခံေလး ေခါင္းေထာင္ေနပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြကစပါတယ္။ ေန႔လည္(၁)နာရီမွာ အရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ရံုးကအစ္ကုိေတြ အစ္မေတြနဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းထားပါတယ္။ ေနလို႔သိပ္မေကာင္းလို႔ အေမက ေစာေစာျပန္နားဖို႔ေျပာတာကိုေတာင္ ခ်ိန္းၿပီးသား ျဖစ္ေနလို႔ မနက္သင္တန္းၿပီးေတာ့ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဆူးေလဘုရားကိုသြားပါတယ္။ အစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ပဲေတြ႔ၿပီး တျခားသူေတြကို ဆက္ေစာင့္လိုက္တာ (၂)နာရီကိုထိုးေရာ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေျခအေနမလွဘဲ အိမ္ကိုသာ ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ေနာက္မွျပန္သိတာက ေတြ႔ဖို႔ေျပာထားတဲ့ အစ္ကုိၾကီးက ဧမာေႏြလေရွ႔မွာ ေစာင့္ၿပီး ကၽြန္မတို႔ေတြက ဆူးေလဘုရားေပၚမွာ ေစာင့္ေနခဲ့တာပါတဲ့။ မွတ္ကေရာပဲ။

ေနာက္တေန႔ တနလၤာေန႔ကေတာ့ အလြဲဆံုးပါပဲ။ မနက္အိပ္ရာထကတည္းက စလြဲတာ။ အဲဒီေန႔က ကၽြန္မ ေနသိပ္မေကာင္းတာနဲ႔ နားခ်င္တာေၾကာင့္ ရံုးမတက္ဘဲ ခြင့္ယူဖုိ႔ စဥ္းစားထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မနက္(၁၀)နာရီမွာ ေစတန္နဲ႔ sponsor ကိစၥခ်ိန္းထားတာေလးရွိတာေၾကာင့္ အျပင္ကလည္းထြက္ရမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီလိုစဥ္းစားပါတယ္။ မနက္ရံုးခဏသြားမယ္။ တနလၤာဆိုေတာ့ report လည္းတင္ရဦးမယ္။ (၉)နာရီေလာက္မွ ခြင့္ယူၿပီး ျပန္ထြက္မယ္ေပါ့။ ၿပီးရင္ သြားစရာရွိတာသြား၊ ေန႔လည္ေတာ့ အိမ္ျပန္အိပ္မယ္ေပါ့။
မနက္ ေကာ္ဖီေသာက္မယ္လုပ္ေတာ့ အေမက ေဆးေသာက္ဖို႔နဲ႔ ေဆးယူသြားဖို႔ သတိေပးတာေၾကာင့္ ေန႔လည္ေသာက္ရမယ့္ ေဆးကိုအိတ္ထဲထည့္၊ မနက္စာ ေဆးကိုေသာက္ဖို႔ျပင္တာေပါ့။ ေနာက္က်ေနရတဲ့အထဲ မနက္စာေဆးထဲက တစ္လံုးက ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ အေမေရာ ကၽြန္မပါ ရွာတာပဲ။ မေတြ႔ဘူး။ ကဲ မေတြ႔လည္း ထားေတာ့ဆိုၿပီး ထားလိုက္ပါတယ္။ အျပင္ထြက္ခါနီးဆဲဆဲမွ အေမက ေတြ႔ၿပီတဲ့ ေဆးက။ ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ထင္လဲ။ အေမ့ေကာ္ဖီခြက္ထဲ ၀င္ေနတာေလ။ ကၽြန္မ ဟိုခြဲ ဒီခြဲမွာ က်သြားတာျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေဆးႏွယ္ ေကာ္ဖီခြက္ ႏွစ္ခြက္ထားတာ ကၽြန္မခြက္ထဲက်ေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လည္းေနာ္။ ခုေတာ့ တလြဲ။
ရံုးသြားဖို႔ ကားဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ရံုးက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔တယ္။ အဲဒီမွာ စိတ္ကူးေျပာင္းသြားေရာ။ report စာရြက္ကို သူ႔နဲ႔ ေပးလိုက္ၿပီး ခြင့္ကိုဖုန္းပဲဆက္လုိက္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒါဆို မနက္(၁၀)နာရီမွ ခ်ိန္းထားတာ အေစာၾကီးရွိေသးတယ္္။ မထူးပါဘူး အရင္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ရံုးကိုသြားလည္မယ္ေပါ့။ ကိုယ့္စိတ္ကူးနဲ႔ကိုယ္ လာလိုက္တာ အဲဒီရံုးေအာက္ေရာက္မွ သတိရတယ္။ ကၽြန္မရံုးသာ မနက္(၈)နာရီရံုးတက္တာေလ။ သူတို႔ရံုးက (၉)နာရီမွကို။ ခုမွ (၈)နာရီရွိေသးတာ။ ကဲ ေစာင့္ေပေရာ့။
(၉)ခြဲေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေစတန္ရဲ႔ဆိုင္ကိုေရာက္တယ္။ သူ႔ကားနဲ႔ ခ်ိန္းထားတဲ့ဆီကို အသြားမွာ ေကြ႔တာမွားၿပီး ေနာက္ဆံုး သူ႔အိမ္ေအာက္မွာ ကားရပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ျဖစ္လာတယ္။ ကၽြန္မ လြယ္ထားတဲ့အိတ္ကို ရႈပ္လို႔ သူ႔ကားထဲမွာ ထားခဲ့မယ္ ဆိုေတာ့ အိုေကတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ သြားစရာရွိတာသြား။ ဦးတီေလးဆီကိုပါ အဆစ္၀င္လည္လုိက္ေသးတယ္။ ျပန္ေတာ့ စဥ္းစားမိလုိက္ေသးတယ္။ အိတ္သာမထားခဲ့ရင္ ဆူးေလကေန တန္းျပန္လို႔ရမွာလို႔။ ထားေတာ့။ ေစတန္နဲ႔တူတူ အိတ္ယူဖို႔ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း ကားရပ္ထားတဲ့နားေရာက္မွ ဟိုက္ ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ ကားမရွိေတာ့ပါ။ သူ႔အေမေမာင္းသြားတာ။ ကၽြန္မက ဒုကၡ။ ပိုက္ဆံအိတ္ေရာ၊ ေနာက္ေန႔ရံုးတက္ဖို႔ေရာ၊ အားလံုးကအိတ္ထဲမွာ။ အဲဒီအခ်ိန္က (၁၂)နာရီေတာ့ မထိုးေသးဘူး။ ဒီအတိုင္းျပန္သြားရေအာင္လည္း ဒီအိတ္က ယူေတာ့ယူရဦးမွာ။ မထူးပါဘူး။ ေစာင့္ယူတာေပါ့။ မနက္က ေသခ်ာစကားမေျပာရေသးတာနဲ႔ ဟိုရံုးကိုပဲ ျပန္သြားမယ္ စဥ္းစားၿပီး ေစတန္႔ကို သူ႔ဆိုင္မွာပဲ (၂)နာရီေလာက္မွ အိတ္လာယူမယ္ ေျပာၿပီး ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ေဘာ္ဒါေတြရံုးကိုေရာက္ေတာ့ ေအးေဆးပဲ။ အစ္မႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ အားလံုးအျပင္ထြက္ေနၾကတယ္။ ေအးေဆးအိပ္လို႔ပါရတယ္တဲ့။ ကၽြန္မလည္း အိပ္လည္းအိပ္ခ်င္၊ ဗိုက္ကလည္းဆာေနတာေၾကာင့္ တခုခုေကၽြးပါလို႔ ေျပာေတာ့ သူတို႔က မုန္႔ေကၽြးဖို႔လုပ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာတင္ ဖုန္းလာၿပီး ႏွစ္ေယာက္လံုး အျပင္ထြက္ဖို႔ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘယ္နားေရြ႔ရမလဲေပါ့။ သူတို႔ဆီက ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ေတာင္း အင္တာနက္သံုးရင္း အိတ္ကိုေစာင့္မယ္ဆိုၿပီး ….။ အဲဒီမွာ ထပ္လြဲတာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ မနက္ကတည္းက ေကာ္ဖီတခြက္ပဲ ေသာက္ထားတဲ့ ကၽြန္မ ဗိုက္အရမ္းဆာေနၿပီ။ ေနပူထဲဟိုေလွ်ာက္ ဒီေလွ်ာက္နဲ႔ ညကတည္းက အိပ္ေရးပ်က္ထားတဲ့အရွိန္နဲ႔ ေခါင္းကလည္းေနာက္ေနၿပီ။ အိမ္ကိုလည္း မေျပာခဲ့ေတာ့ ျပန္ရင္ အဆူခံရမွာပဲ ဆုိၿပီး ညစ္ေနၿပီ။ အားလံုးေပါင္းၿပီး ေအာ္ေတာင္ငိုခ်င္ေနခဲ့ပါတယ္။ အင္တာနက္သံုးရင္း အာရံုလႊဲေပမယ့္ ငိုခ်င္တာပဲ ၾကီးစိုးေနတာပါပဲ။ ကၽြန္မရဲ႔ပထမအမွားက ပိုက္ဆံရခဲ့ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ မုန္႔အရင္စားဖို႔စိတ္ကူးမရဘဲ အင္တာနက္ဆိုင္ထဲ ၀င္တာပါပဲ။ အဲဒီ (၂)နာရီေလာက္အခ်ိန္မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန(၄)နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ ဘာမွမေျပာႏိုင္ဘူး တန္းအိပ္တာပါပဲ။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ေနာက္ေန႔တစ္ရက္ပါ ခြင့္ထပ္ယူလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ခြင့္ႏွစ္ရက္ယူၿပီး ရံုးျပန္တက္ေတာ့ ကၽြန္မမရွိတဲ့ ႏွစ္ရက္ ကၽြန္မမသိလိုက္တဲ့ ကိစၥေတြနဲ႔ ကၽြန္မက ေနရင္းထိုင္ရင္း ၾကားၫွပ္ေနရပါေတာ့တယ္။
ညေနအျပန္လမ္းမွာေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ကားတိုက္တဲ့ accident ေလးတစ္ခုကိုျမင္လိုက္္ရတယ္။ ဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေရာက္လို႔ ဆင္းၿပီး၊ အိမ္ဘက္ကို လမ္းကူးမလို႔လုပ္တာ ကားေတြကို ျမင္ၿပီး ကၽြန္မ လမ္းမကူးရဲေတာ့ဘူး။ ေန႔တိုင္းကူးေနတဲ့လမ္းကို လံုး၀ကိုမကူးရဲေတာ့တာ။ ဘယ္လိုမွ အားတင္းလို႔မရတာနဲ႔ပဲ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေလွ်ာက္ၿပီး တျခားလမ္းကပတ္ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ေနာက္တခုက ကၽြန္မအေဖရဲ႔အလြဲပါ။ ကၽြန္မနဲ႔ (၂)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီကေန ကၽြန္မဆီစာတစ္ေစာင္ေရာက္ပါတယ္။ နယ္အိမ္လိပ္စာနဲ႔ပါ။ ဒီဇင္ဘာကတည္းကေရာက္တဲ့ အဲဒီစာကိုယူလာတဲ့ ကၽြန္မအေဖကိုယ္တိုင္က ေမ့ၿပီး ခုေဖေဖာ္၀ါရီမွ ကၽြန္မကို ေပးတာပါ။ ကမန္းကတမ္းဖတ္လိုက္ေတာ့ သူေျပာထားတဲ့အခ်ိန္မမွီေလာက္ေတာ့ဘူး။ ဟူး လြဲျပန္ပါေရာလား။

ဒီေန႔ ျပည္ေထာင္စုေန႔မွာေတာ့ တေန႔လံုးမလြဲဘဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အနားယူႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

ကဲ.. ကၽြန္မရဲ႕ ဒီတပတ္စာ ေပါက္တတ္ကရေတြကို ဒီအဆံုးထိ ေရာက္ေအာင္ ဖတ္ေပးတယ္ဆိုရင္ပဲ ခပ္လြဲလြဲေလး ေက်းဇူးတင္ပါရေစ။ ။

အရိုး - လူလည္အာရွသား

ကၽြန္မေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ေတးေရး၊ ေတးဆို အရိုးရဲ႔ လူလည္အာရွသား
ဆိုတဲ့စီးရီးသစ္ထြက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ။ သီခ်င္း(၁၃)ပုဒ္ပါ၀င္ပါတယ္။ အရိုးရဲ႔
ပံုစံသီခ်င္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကၽြန္မတို႔လို အရိုးသီခ်င္းမွန္သမွ်
ၾကိဳက္တဲ့သူေတြအတြက္ စိတ္ေက်နပ္ေစမယ့္ စီးရီးေလးပါပဲ။
ပါ၀င္တဲ့သီခ်င္းေတြကေတာ့ ..
၁။ ေနသာေလသာတဲ့ေန႔
၂။ ဥ
၃။ လူလည္အာရွသား
၄။ ကန္တင္းထဲကကြင္း
၅။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့ည
၆။ ေလတိုက္တဲ့ညေတြ
၇။ Graduation day
၈။ အမဲကင္က်ပ္တိုက္ေၾကာ္
၉။ ဒါရိုက္တာ
၁၀။ ကံဆိုသည္မွာ
၁၁။ ေရာ့ခ္ အန္ ရိုးလ္
၁၂။ တစ္စကၠန္႔မွာတစံုတရာ
၁၃။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့

ေနသာေလသာတဲ့ေန႔ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက အင္တာနက္မွာ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့
ေ၀ၚအိုက္နီ သီခ်င္းပါပဲ။

ဥ ဆိုတာကေတာ့ ဟာသဆန္ဆန္သီခ်င္းေလးပါပဲ။ ဟိုဘက္အိမ္၊ ဒီဘက္အိမ္
ၾကက္ဥလုရာကေန စပါးက်ီမီးရိႈ႔တဲ့အထိ ျဖစ္ရတဲ့အေၾကာင္းေရးထားတာပါ။
/* ေနတက္ေလတက္ေမြးတဲ့က်ဳပ္ စိတ္ထားကခပ္ပုပ္ပုပ္။ ……………………။
က်ဳပ္တရြာလံုးက ၀ိုင္းညွိမ္းရ က်ဳပ္ရိႈ႔တဲ့မီးခင္ဗ် ၾကက္ဥတလံုးက စတဲ့အစ
ႏွစ္အိမ္ေတာင္ ျပာျဖစ္က် သင္ခန္းစာရလို႔ ပုခံုးထဖက္ ဂ်ပုက ရႈပ္မဲ့မဲ့
ေနာက္တခါ ၾကက္ေတြမဥေအာင္ လုပ္ထားကြဲ႔။*/

စီးရီးေခါင္းစဥ္ လူလည္အာရွသားကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသြားၿပီး
အလုပ္လုပ္တဲ့ေရႊတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေပါ့။ သံစဥ္ျငိမ့္ျငိမ့္ေလးနဲ႔
အလည္ေလာက္မွာ ေလခၽြန္သံေလးပါပါတယ္။
/* မဟာလူတန္းစားအိမ္မက္မ်ား အိမ္ျပန္အခန္းပိတ္ ၾကိတ္ငိုရ
အာရုဏ္တက္တိုင္းထ မနက္တိုင္းတက္ၾကြ လူလည္အာရွသား */

ကန္တင္းထဲကကြင္းကေတာ့ ေက်ာင္းထဲကကြင္းတစ္ေယာက္စီရဲ႔ စရိုက္ကို
သူ႔ေမဂ်ာအလိုက္ ပံုေဖာ္သြားတာ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်မိပါတယ္။
/* Acid အလွမယ္ chemistry ရဲ႕queen ဗ်။ အနားသြားကပ္တဲ့
သံုးေလးငါးေယာက္ၾကံဳဖူးတာ လက္ေတြ႔ခန္းေခၚၿပီး Acid ပုလင္းနဲ႔ ေဆာ္တယ္ဗ်။
……………………
ရိုးရိုးေလးနဲ႔ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ တစ္ေယာက္ပါ။ ဟိုးေရွ႔နားက
ျမန္မာစာေမဂ်ာ ကြင္းဗ်ာ။ မင္းရည္းစားစာေပးတိုင္း မင္းအတြက္ျပန္ေရးမွာ
မင္းဖတ္ရမွာက ဟိုးေရွးေခတ္က က်ိန္စာေတြလား*/

ရုပ္ရွင္ၾကည့္တဲ့ည ကေတာ့ သရဲကားၾကည့္ရင္းမီးပ်က္သြားတဲ့ညတစ္ညအေၾကာင္းပါ။
/* ေခြးတစ္ေကာင္အူသံကို အခါခါသဲ့သဲ့ၾကား အျဖဴေရာင္အေရခြံေအာက္က
လက္ေခ်ာင္းမ်ား အခန္းနံရံေပၚမွာ ေငြေရာင္အသားလွီးဓါး ေျခတလွမ္းေရြ႔ခ်ိန္
မ်က္လံုးတဖက္ထြက္က်သြား */

ေလတိုက္တဲ့ညေတြကေတာ့ ဒီစီးရီးစ္ထဲက တစ္ပုဒ္တည္းေသာ အခ်စ္သီခ်င္းလို႔ ေျပာရမလားပဲ။
/* တိမ္ေတြပ်ံသြားေပမယ့္ ငါက်န္ခဲ့ၿပီ။ အခ်ိန္ေတြပ်ံသြားေပမယ့္
ငါက်န္ေနခဲ့။ ရင္မွာနာက်ည္းေနရင္း့ ငါေၾကကြဲခဲ့။ */

ေနာက္တစ္ပုဒ္ကေတာ့ ဘြဲ႔ယူတဲ့ေန႔ရဲ႔ခံစားမႈေလးေပါ့။
ေက်ာင္းတုန္းကေန႔ရက္ေတြကို နည္းနည္းေတာ့ ျပန္လြမ္းသြားမိမွာပါ္။
/* ျငိမ္သက္ေနတဲ့ေက်ာင္းေတာ္နဲ႔ တို႔လမ္းခြဲ။ အကုန္ႁမႈပ္ႏွံခဲ့
တို႔ေတြရဲ႕ေကာင္းေသာေန႔ရက္။ လူသစ္ေတြနဲ႔ ေနခဲ့ေတာ့ ကိုယ့္လူေရ။ */

အမဲကင္က်ပ္တိုက္ေၾကာ္ကေတာ့ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္ဖတ္ၿပီး ဟင္းခ်က္တဲ့အေၾကာင္းေပါ့။
/* တစ္အိုးလံုးတူးၿပီေဟ့။ မည္းရင္ အမဲသားပဲ။ */

ဒါရိုက္တာကေတာ့ အရင္ အဲလက္စ္ဆိုထားတဲ့ ဒါရိုက္တာ သီခ်င္းပါပဲ။

ကံဆိုသည္မွာ ကလည္း ဆိုးတလွည့္ ေကာင္းတလွည့္ လူ႔ဘ၀အေၾကာင္းကို
ဟာသေလးစြက္ၿပီးေရးထားတာပါ။
/* လူဆိုတာ အၿမဲကံမဆိုးႏိုင္ဘူး။ ကံ အၿမဲလည္း ေကာင္းမေနဘူး။
အသက္တျဖည္းျဖည္းၾကီးလာ တျဖည္းျဖည္းပိုၿပီးသိ။ */

ေရာ့ခ္ အန္ ရိုးလ္သီခ်င္းကေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ဆြမ္းခ်က္ရံုမွာ
သီခ်င္းေအာ္ဆိုေနတဲ့ လူငယ္တစ္စုပံုစံ ေရးထားတာပါ။ ဒီတစ္ပုဒ္ေတာ့
သိပ္မၾကိဳက္လွဘူး။
/* အစာမေၾက ေခ်ာင္းဆိုး ေလးဖက္နာ ေပ်ာက္တဲ့ ေရာ့ခ္ အန္ ရိုးလ္။ */

တစ္စကၠန္႔မွာတစံုတရာ ကလည္း မုန္းတဲ့၊ ခ်စ္တဲ့၊ ေက်းဇူးရွိတဲ့ လူေတြအေၾကာင္းပါပဲ။
/* ဘ၀မွာ ေဒါသၾကီးလို႔ တန္ဖိုးမရွိ။ ……… ဘ၀မွာေက်းဇူးတရားက တန္ဖိုးရွိ။ ………….*/

ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကေတာ့ ေသျခင္းတရားအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ သံေ၀ဂ သီခ်င္းေလးပါပဲ။
/* မင္းစိတ္ မင္းရုပ္ မင္းခႏၶာက အေခါင္းတခုစာ။ မင္းအတၱနဲ႔ မင္းနာမည္က မီးခိုးပါ။ */

အရိုးသီခ်င္းေတြက မ်ားေသာအားျဖင့္ တပုဒ္လံုးနားေထာင္မွ
ဇာတ္ရည္လည္တာမ်ားပါတယ္။ ဒီစီးရီးစ္ထဲမွာ အၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့
လူလည္အာရွသားနဲ႔ ကန္တင္းထဲကကြင္း ပါ။ ကဲ အဆင္ေျပရင္
နားေထာင္ၾကည့္ၾကပါဦး။

အတၱ

အသံုးခ်ဖို႔ တခုတည္းနဲ႔ေတာ့ လက္မကမ္းပါနဲ႔
ဆႏၵရွိရင္ သူ႔အလိုလို အသံုးက်လာလိမ့္မယ္။

အာရံုမလာပဲနဲ႔ သြားၿဖဲမျပပါနဲ႔
ရင္ထဲကလာရင္ အၾကည့္တခ်က္မွာေတာင္ အားအင္ပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ့္ဘာသာ ထိုးတဲ့ဓါးနဲ႔
အထိုးခံရတဲ့ဓါး
နာမွာခ်င္းတူရင္ေတာင္
ကိုယ့္ဆႏၵနဲ႔ကိုယ္ပဲ အနာခံေတာ့မေပါ့။

နင္းသြားမွာနဲ႔
အနင္းခံတာ
နိမ့္က်မွာခ်င္းတူဦးေတာ့
ကိုယ့္ခံစားမႈနဲ႔ကိုယ္သာ ေလွခါးထစ္အျဖစ္ခံမေပါ့။

ကဲ
အသက္ရွဴပဲက်ပ္က်ပ္
အသက္ရွဴပဲရပ္ရပ္
ငါ့အိမ္မက္နဲ႔ငါေတာ့ ေနေပ်ာ္တယ္။