Help me !!!

I can't enter to my home.

အင္တာနက္ သံုးဖို႔ အခ်ိန္လည္း သိပ္မရွိ။ ပိုက္ဆံလည္းသိပ္မရွိတဲ့ အထဲမွာ သံုးေနက်ဆိုင္က blogger ၀င္မရျဖစ္ေနတယ္။ Freedom ကိုလည္း သံုးမရျဖစ္ေနလို႔။  ပို႔စ္အသစ္လည္း မတင္ျဖစ္သလို ကိုယ့္အိမ္ေတာင္ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ခုေတာင္ ေမးလ္ကေနတင္ၾကည့္မလို႔။ :D

အခုတေလာ ဘာလို႔မွန္းမသိ ခဏခဏ ဆာေနတာပဲ။  အရမ္းစား အရမ္းအိပ္ၿပီး။ အရမ္း ၀လာလို႔။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ ကူညီၾကပါဦး။
အရမ္းကိုစားခ်င္ေနတာ။ ေနာက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ တကယ္ကိုဆာတာ။ မနက္(၆)နာရီမွာ အေမေကၽြးတဲ့မနက္စာစားတယ္။ အေမကလည္း ဆာတယ္ေျပာလို႔ မနက္စာကို ေကာ္ဖီ၊ မုန္႔ အျပင္ ထမင္းေၾကာ္ပါ ေကၽြးလုိက္တာပါ။ (၇)နာရီခြဲကေန (၉)နာရီခြဲအထိ သင္တန္းတက္တယ္။ သင္တန္းၿပီးတာနဲ႔ ဆာၿပီ။ မနက္စာ မစားခဲ့တဲ့သူေတြ မုန္႔ဟင္းခါးစားတာကို တူတူလိုက္စားလိုက္တယ္။ (၁၁)နာရီခြဲဆို ထမင္းစားၿပီ။ ၿပီးရင္ (၁)နာရီခြဲဆို သင္တန္းသြားရျပန္တယ္။ လမ္းမွာစားတယ္။ (၄)နာရီခြဲ ၿပီးတာနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ဆာလာၿပီ။ အိမ္တန္းျပန္ရင္လည္း ေရာက္တာနဲ႔ စားတာပဲ။ ညေရာက္ရင္ လက္ဖက္သုတ္တို႔ ဘာတို႔လည္း စားခ်င္ေသးတယ္။ ဒါရံုးမွာ ေသာက္ေသာက္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီေတြမပါေသးဘူး။ အျပင္မွာလည္း ပိုက္ဆံရွိရင္ ရွိသလိုစားတယ္။ ခုတေလာ ေန႔တိုင္းစားျဖစ္ေနတာက ရခိုင္မုန္႔တီ။ အရင္က ဒီေလာက္မၾကိဳက္ပါဘူ။ ခုမွ ေန႔တိုင္းကုိ စားခ်င္ေနတာ။
ဆာတယ္။ ဆာတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္။
စားၿပီးတုိင္းလည္း အိပ္ခ်င္လာေသးတယ္။ ဟင္း တိုးတက္လာေတာ့မယ္ေနာ္။
ကယ္ၾကပါ။
ေျပာရင္းေတာင္ဆာလာၿပီ။ သြားေတာ့မယ္။ သြားေတာ့မယ္။

Testing

Testing from Mail.

Our Land Vs Leaver

ေရခံေျမခံေကာင္းရဲ႕
အသီးအပြင့္ေ၀ဆာရက္နဲ႔
အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမလာတာ
ကံၾကမၼာေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

အေမွာင္ခ်ခံထားရတဲ့ ထက္ျမက္မႈေတြၾကား
ကန္႔သတ္ခံထားရတဲ့ ေလွကားထစ္ေတြၾကား
ေနာက္ျပန္မလွည့္မယ့္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဦးေႏွာက္ယိုစီးမႈေတြ။

ဆက္ရန္...

Excessive Wrapping

အလြန္အကၽြံထုပ္ပိုးျခင္း

ကုန္တိုက္မ်ား၊ ေစ်းဆိုင္မ်ား၌ ေစ်း၀ယ္ၾကရာတြင္ ၀ယ္ယူေသာပစၥည္းမ်ားကို ဆိုင္မွ စကၠဴျဖင့္ထုပ္ပိုးေပးသည္။ တဖန္ ပလတ္စတစ္အိတ္တြင္ ထည့္သည္။ စကၠဴႏွင့္ ပလတ္စတစ္မ်ားကို အထပ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံုးျပဳသည့္ အခါမ်ိဳးလည္း ရွိသည္။ ထိုသို႔အထပ္ထပ္ထုပ္ပိုးျခင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ မထူးဆန္းေသာ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ သာမန္ကိစၥဟုသာထင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစကၠဴမ်ား၊ ပလတ္စတစ္မ်ားသည္ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ပါသလား။ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ၿပီး ၀ယ္ယူလာေသာပစၥည္းမ်ားကို ထုတ္ယူသည့္အခါ အိမ္ရွိအမႈိက္ျခင္းသည္ စကၠဴမ်ား၊ ပလတ္စတစ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လာေတာ့သည္။

ယခုအေတာအတြင္း အမိႈက္ကိုေလ်ာ့ခ်ရေအာင္ ဆိုေသာအေတြးအၾကံသည္ အားေကာင္းလာခဲ့သည္။ ထုပ္ပိုးစကၠဴမ်ား၊ ပလတ္စတစ္အိတ္မ်ားသည္ မ်ားျပားေသာအမႈိက္ကိုျဖစ္လာေစသည္ ဟုဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္တိုက္မ်ားတြင္လည္း ထိုသို႔ အလြန္အကၽြံထုပ္ပိုးျခင္းကို တစတစေလ်ာ့ခ်လာၾကသည္။ ကုန္တိုက္ႀကီးမ်ားတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တီထြင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို စတင္လာခဲ့ၾကသည္။ တခုေသာကုန္တိုက္သည္ ေစ်း၀ယ္လာသည့္အခါ မိမိကိုယ္ပိုင္အိတ္ကို ယူေဆာင္လာလွ်င္ ကဒ္ျပား၌အမွတ္အသားလုပ္ေပးၿပီး၊ ထိုအမွတ္အသားမ်ားျပည့္လာလွ်င္ အခမဲ့ေစ်း၀ယ္ခြင့္လက္မွတ္ႏွင့္ လဲေပးသည္။ တျခားကုန္တိုက္တခုတြင္မူ ျပန္လည္အသံုးျပဳထားေသာစကၠဴ(recycled paper) ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ အိတ္မ်ားကို အသံုးျပဳလာသည္။ ထို႔ျပင္ အ၀တ္ျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ေစ်း၀ယ္အိတ္မ်ားကိုလည္း ေရာင္းခ်လာၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကုန္တိုက္စသည့္ေနရာမ်ားတြင္ ေစ်း၀ယ္သည့္အခါ "ပလတ္စတစ္အိတ္ မလိုပါ" ဟု တစ္လတစ္ၾကိမ္သာ ေျပာလွ်င္ပင္ တစ္ႏွစ္ၾကာသည့္အခါ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာအိတ္မ်ားကို အသံုးမျပဳဘဲခ်န္ထားျဖစ္လိမ့္မည္။ အလြယ္ကူဆံုးေသာ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းျခင္းပင္ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါလား။ ။

မိုးပ်ံပူေဖာင္း

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္း ကမ္ဆိုင္ေဒသရွိ မူလတန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းတြင္ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲမ်ား၌ မိုးပ်ံပူေဖာင္း လႊတ္တင္ျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းထားခဲ့သည္။

အျပာေရာင္ေကာင္းကင္သို႔ လြင့္တက္သြားေသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းကို ၾကည့္ရႈရျခင္းသည္ ကေလးမ်ားအတြက္သာမက လူႀကီးမ်ားအတြက္ပါ စိတ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေကာင္းလွသည္။ သို႔ေသာ္ မၾကာေသးခင္က ထိုမိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားသည္ ျပသနာမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစေၾကာင္း ေတြ႔ရွိခဲ့ၾကသည္။ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားသည္ ထင္ထားသည္ထက္ပိုေ၀းေ၀းသို႔ လြင့္သြားၾကၿပီး မည္သည့္ေနရာတြင္ ေအာက္သို႔က်မည္ကို မသိႏိုင္ၾကေပ။ ပင္လယ္ေရ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ ျပဳတ္က်ေနေသာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားကို ေ၀လငါး၊ လိပ္ စေသာ သတၱ၀ါမ်ားက စားမိၾကရာ အစာအိမ္၊ အူ တို႔တြင္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းပိတ္ဆို႔၍ ေသၾကရေသာ ကိစၥမ်ားကိုလည္း အမ်ားအျပားေတြ႔ရွိခဲ့ရသည္။

ထိုမူလတန္းေက်ာင္းတစ္ခုတည္းတြင္သာမက မိုးပ်ံပူေဖာင္း လႊတ္တင္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေျပာဆိုမႈမ်ားသည္ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနသည္။ ေသးငယ္ေသာကိစၥျဖစ္ေသာ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္မည္ဆိုလွ်င္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းလႊတ္တင္ျခင္းကို ရပ္ဆိုင္းသင့္သည္ဟု ေျပာဆိုၾကသူမ်ားရွိသည္။ ပို၍ႀကီးမားေသာ ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးဘက္က စဥ္းစားသင့္သည္ဟု ဆိုေသာလူမ်ားရွိသကဲ့သို႔ ကေလးမ်ား၏ စိတ္ကူးအိမ္မက္ျဖစ္သည့္အတြက္ ခ်န္လွပ္ထားသင့္သည္ဟု ေျပာဆိုၾကသူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။

ေသခ်ာသည္မွာ ကေလးဘ၀၌ ပန္းမ်ိဳးေစ့၊ စာ စသည္တို႔ကို မိုးပ်ံပူေဖာင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲလိုက္ၿပီး ထိုအရာမ်ားကို ေကာက္ရသူတစ္ဦးဦးထံမွ ျပန္စာလာႏိုးႏိုးႏွင့္ ေန႔တိုင္းေစာင့္ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ ျပန္စာလာေသာ ကိစၥမ်ိဳးကိုမူ တခါတရံမွ် မၾကားဖူးေခ်။ ထိုမိုးပ်ံပူေဖာင္းမ်ားသည္သာ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သည့္ျပသနာကို ျဖစ္ေစမည္ဟု မသိႏိုင္ၾကေပ။ ။


/* ကၽြန္မသင္တန္း Text Book ထဲက စာပိုဒ္ေလးေတြပါ။ ဒီလိုပဲ ေနာက္လည္း ႀကိဳက္တဲ့စာပိုဒ္ေတြကို တင္သြားပါ့မယ္။ ဘာသာျပန္ထားတာ ေထာင့္ေနရင္ေတာ့ ကၽြန္မညံ့လို႔ပါ။ သည္းခံၿပီး ဖတ္ေပးပါဦး။ */

ညီမေလးရဲ႕ကစားကြက္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ႔
သူမရဲ႕အစဥ္အလာ ကြယ္၀ွက္ျခင္းမွာ
နားလည္မႈပါးပါးေလး ျခားနားေနတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က အိမ္မက္ေတြစီး၀င္လာဖို႔
ညေရးေတြပ်ိဳးလိုက္တဲ့အခါ
သူမက က်ားကြက္ေတြ ေရႊ႕ေရႊ႕သြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္က သူမအတြက္
ဖိနပ္တစ္ရံလို က်င့္ၾကံခဲ့ပါတယ္။

သူမက ဖိနပ္လွလွကေလးေတြကို အရံလဲစီးခ်င္သူပါ။
ျပတ္ခဲလွတဲ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕သံေယာဇဥ္သည္းႀကိဳးကေလးကိုလည္း
သူမက ျငဴစူေစာင္းေျမာင္းတတ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ကလည္း
ခ်ည့္နဲ႔ေခြယိုင္စြန္႔ပစ္ခံဘ၀က
ဖိနပ္အေဟာင္းေလး ျဖစ္ေနတာေတာင္
သူမရဲ႕ေျခသံေတြကို
ရင္ခုန္ေနဆဲပါ။ ။

မိုသွ်န္း

/* ကဗ်ာဆရာ မိုသွ်န္းရဲ႕ ကဗ်ာစာအုပ္ထဲက ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔။ */

I am a Bad Listener

You Are a Bad Listener

Let's be honest, what you really get out of conversations is listening to yourself talk. But listening to other people? Not so much! And while you may be much more interesting than the people you talk to, it wouldn't hurt to show some interest. People will stop listening to you once they figure out you're not listening to them

မွန္လိုက္တာေနာ္။ ကြၽန္မရဲ႔ အားအနည္းဆံုးအခ်က္က နားေထာင္တတ္တာေလ။ သူမ်ားခံစားခ်က္ သိပ္နားမေထာင္တတ္တဲ့ အထဲမွာ ကြၽန္မက ေရွ႔ဆံုးက ပါပါတယ္။ ခုေနာက္ပိုင္း ႀကိဳးစားေနပါတယ္။ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေအာင္ပါ။

သူငယ္ခ်င္းတို႔္လည္း စမ္းၾကည့္ၾကပါဦး။ Are You a Good Listener?

ံMy Independent level

Your Independence Level: Medium

In some aspects of your life, you can be very self reliant. Making your own informed choices feels great. But you aren't as independent as you could be. When things get stressful, you sometimes run away from the hard decisions you need to make.

ZeroTrash ဆီက ေတြ႔လို႔ စမ္းၾကည့္တာပါ။ စမ္းၾကည့္ၾကပါဦးေနာ္။ How Independent Are You?

Birthday Present for me

သူငယ္ခ်င္းမ

အတိတ္ကာလ
ျပန္ေျပာင္းသစ္ေသာ္...

ပ်ိဳရြယ္ႏုတဲ့
၈တန္းကာလ
ထ.၆ ၀ယ္
စိတ္ခ်င္းယွဥ္တြဲ
အျပံဳးမပ်က္
လက္တြဲၿမဲခဲ့။ ။

၉တန္း၊ ၁၀တန္း
အထက္တန္း၀ယ္
ကိုယ္ေလွ်ာက္မည့္လမ္း
ကိုယ္ေဖာက္ၾကရင္း
ခင္မင္မပ်က္
စာေတြက်က္ၾက
(ငါနဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ေရွးေရစက္ေၾကာင့္
ဘ၀တက္လမ္း
တဆင့္လွမ္းတဲ့
ေက်ာင္းတကၠသိုလ္
IT ေျမမွာ
အတူတြဲခဲ့ၾက
(ငါနဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ျမင္သူခ်င္ခင္
ဥာဏ္ထက္ထက္ႏွင့္
မိန္းမ EC
EC မိန္းမ
ေခၚခဲ့ၾက
(ငါ့ရဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ေပ်ာ္စရာသတင္း(အတင္း)စကားမ်ားကို
သူ၊ငါ အလုအယက္ေျပာတဲ့
ေဖာ္သဟာေရာင္းရင္းမ်ားနဲ႔
ေတာင္တက္၊ ဂူ၀င္
သြားခဲ့ၾက
(ငါနဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

အားႏြဲ႔သူကို
ေဖးမကူကာ
အစဥ္သာ
တက္ၾကြ
(ငါ့ရဲ႔)
သူငယ္ခ်င္္းမ။ ။

ပကာသန
ဂုဏ္္ၿပိဳင္ဖက္မူ
တံု႔ျပန္မႈကင္း
မာနရွင္းတဲ့
(ငါ့ရဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ေခါင္းေလာင္းသံတိတ္
ေက်ာင္းေတြပိတ္စ
ရင္မွာသတိရ
(ငါ့ရဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ဘ၀ေလွ်ာက္လွမ္း
ေခ်ာေမြ႔ဖို႔ရာ
မခြဲခ်င္ဘဲ
ခြဲခဲ့ရ
(ငါနဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

ရာသီကုန္ဆံုး
ႏွစ္ေတြျပဳန္းလည္း
အစဥ္သာတမ္းတ
ရင္မွာလြမ္းရတာ
(ငါ့ရဲ႔)
သူငယ္ခ်င္းမ။ ။

/* ဒီမနက္ စာတိုက္ကေန ေရာက္လာတဲ့ ကၽြန္မရဲ႔ အခ်စ္ဆံုးသူုငယ္ခ်င္း ပို႔လိုက္တဲ့ကဗ်ာေလးပါ။ ကဗ်ာေတြ ၀ါသနာမပါဘဲနဲ႔ ကၽြန္မအၾကိဳက္လိုက္ၿပီး သူၾကိဳးစားေရးထားတာေနမွာ။ ေမြးေန႔လြန္ၿပီးမွ ေရာက္လာေပမယ့္ အရမ္း၀မ္းသာခဲ့ရပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေရးေနက်မဟုတ္လို႔ ဖတ္လို႔မေကာင္းလွေပမယ့္ အမွတ္တရ အေနနဲ႔တင္ထားလိုက္တာပါ။ */

သူမနဲ႔ကၽြန္မဟာ ၁၉၉၅ ကၽြန္မတို႔ (၄)တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ကစသိခဲ့ၿပီး၊ (၈)တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ကစလို႔ တတြဲတြဲမခြဲပဲ ရွိခဲ့တာပါ။ တကၠသိုလ္တက္ေတာ့လည္း တူတူဆိုေတာ့ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့။ ကၽြန္မမ်က္လံုးတခ်က္အၾကည့္နဲ႔တင္ ကၽြန္မဘာေျပာခ်င္လဲ ဆိုတာ သိေနတဲ့သူပါ။ တကၠသိုလ္တက္တဲ့ ကာလတေလွ်ာက္ ကၽြန္မရဲ႔ နာမည္ေျပာင္ 'ဂ်က္လီ' နဲ႔တြဲၿပီး၊ သူ႔ကိုပါ '၀မ္ခ်င္းေပါင္' လို႔ ေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။
သူမကို ၂၀၀၆ ေအာက္တိုဘာေလာက္မွာ ထားခဲ့ၿပီး၊ ရန္ကုန္ကို ကၽြန္မလာခဲ့လိုက္တာ။ ဒီၾကားထဲ ႏွစ္ေခါက္ပဲျပန္ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်စ္ေပမယ့္ ဖုန္းအဆက္အသြယ္လည္း မရွိပါဘူး။ စာလည္းအလြန္ရွားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲမွာအၿမဲရွိမွန္း သူမေရာ ကၽြန္မပါ သိပါတယ္။

ၿငိတြယ္ျခင္း

ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ရင္လည္း ပံုျပင္မွတ္ပါ။
ခပ္တံုးတံုးေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဓါးတစ္လက္အေၾကာင္း။ ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျဖတစ္ခုကို ေရြးေပးရလိမ့္မယ္။

တခါတုန္းက ငတံုးမေလးတစ္ေယာက္က မထင္မွတ္ဘဲေတြ႔တဲ့ဓါးတစ္ေခ်ာင္းကို မရည္ရြယ္ဘဲ ႏွလံုးသားတည့္တည့္မွာ သိမ္းထားမိတယ္။ အဲဒီဓါးက တေန႔တျခား သူ႔ ႏွလံုးသားထဲ နစ္ နစ္ လာတယ္။ တေန႔ထက္တေန႔ ဒဏ္ရာႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် အဲဒီဒဏ္ရာကို တြယ္ၿငိတဲ့စိတ္လည္း တေန႔တျခား အမွတ္မထင္ႀကီးႀကီးလာတယ္။

ဒီဓါးကိုျပန္ဆြဲထုတ္မယ္ဆိုရင္ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္လိမ့္မယ္။ ဒဏ္ရာရမယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အဲဒီဒဏ္ရာက်က္လိမ့္မယ္။ အမာရြတ္ေတာ့ က်န္ေကာင္းက်န္ႏိုင္မွာေပါ့။ ဒဏ္ရာက်က္ဖို႔ အခ်ိန္အတိုင္းအတာ ဘယ္ေလာက္ယူရမယ္ဆိုတာေတာ့ ဓါးကိုွဆြဲထုတ္ၿပီးမွ တြက္ခ်က္ႏိုင္မယ္။ ကံေကာင္းရင္ ႏွစ္အနည္းငယ္ေပါ့။ ကံနည္းနည္းဆိုးရင္ေတာ့ အသက္ရႈသေရြ႔ အနာရင္းေနဦးမွာပဲ။ ။ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအေနနဲ႔ ဆြဲထုတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာလည္း ဟာတာတာခံစားမႈက ဆိုးရြားႏိုင္တယ္။

အဲဒီဓါးကို ျပန္မထုတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္းထားထားမယ္ဆိုပါေတာ့။ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္က အၿမဲတမ္းေအာင့္လိမ့္မယ္။ တခ်ိဳ႔ေသာအခိုက္အတန္႔ေတြမွာ အသက္ရႈမရေလာက္ေအာင္ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ဓါးေၾကာင့္ရတဲ့ နာက်င္မႈအျပင္ ေနာက္ထပ္လည္း ဘယ္ခံစားမႈကိုမွ ခံစားလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ အသက္ရွင္သေရြ႔ ရွိမယ့္ဒဏ္ရာေပါ့။

ကဲ.. ဒီဓါးကိုဆြဲထုတ္သင့္သလား။ ဒီအတိုင္းထားသင့္သလား။ ႏွစ္လမ္းပဲရွိတာေနာ့။ တစ္လမ္းေတာ့ေရြးေပးရလိမ့္မယ္။

ဆုေတာင္း

God grant me
the serenity to
accept the things
I can not change,
courage to change
the things I can,
and wisdom
to know the difference
(Anonymous)
ကၽြႏု္ပ္အား ဘုရားသခင္ ေပးသနားေတာ္မူပါ။
ကၽြႏု္ပ္မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာအရာမ်ားကို
လက္ခံရန္ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးသည့္စိတ္၊
ကၽြႏု္ပ္ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာအရာမ်ားကို
ေျပာင္းလဲရန္ ရဲရင့္သည့္သတၱိ၊
ထို႔ျပင္ ထိုႏွစ္မ်ိဳး၏ျခားနားမႈကိုသိရန္ ဥာဏ္ပညာ
ကၽြႏ္ုပ္အား ဘုရားသခင္ ေပးသနားေတာ္မူပါ။
(အမည္မသိ)
ၤ/* ဂ်ဴး ။ တိမ္နဲ႔ခ်ည္တဲ့ႀကိဳး။ စာမ်က္ႏွာ(219) */

စဖတ္မိကတည္းက သိပ္သေဘာက်ခဲ့တာ။ ခဏခဏလည္း သတိရမိတတ္တယ္။ စိတ္ေတြရႈ႔ပ္ေထြးလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာေပါ့။ အေျပာင္းအလဲကိုေၾကာက္လို႔ ေရွာင္ခ်င္တဲ့ေဇာနဲ႔ ဒါေတာ့ ငါလုပ္ႏိုင္တာမဟုတ္ေလာက္ဘူး ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ပစ္တတ္တဲ့အခါမ်ိဳး၊ မျဖစ္ႏို္င္ေလာက္တဲ့အရာကို ငါလုပ္မွ ဆိုၿပီး စိတ္တပင္တပန္းနဲ႔ လုပ္တတ္တဲ့အခါမ်ိဳး။

"မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး။ မျဖစ္လာေသးတာပဲ ရွိတယ္။" လို႔ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ အရာအားလံုးမွာ 'ခၽြင္းခ်က္' ရွိတယ္လို႔ လက္ခံထားတယ္။ 'မျဖစ္ဘူးဆိုတာမရွိဘူး' မွာလည္း ခၽြင္းခ်က္ရွိကိုရွိတယ္။ ဒီေတာ့ 'မျဖစ္ဘူးဆိုတာလည္းရွိတတ္တယ္' ေပါ့။ အဲဒီမွာလည္း ခၽြင္းခ်က္ရွိေတာ့ 'မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာလည္းရွိတတ္တယ္ဆိုတာမရွိဘူး' ေပါ့။ အဲဒီမွာလည္း ........ ကဲ

အဲဒီလိုမ်ိဳး ခံယူထားေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ ရရမယ္ တို႔၊ ျဖစ္ရမယ္ တို႔ မရွိဘူးပါဘူး။ ဒါေတာင္ တခါတခါ ခံစားရေသးတယ္။ အဆိုးဆံုးက ကိုယ္မတတ္ႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာေပါ့။ ကိုယ္လုပ္ႏိုင္ရက္သားနဲ႔ မလုပ္တာ၊ ျဖစ္မလာတာေတြက ကိုယ့္အျပစ္လို႔ ကိုယ့္ဘာသာအျပစ္တင္လို႔ရေပမယ့္ ကိုယ္ေၾကာင့္မဟုတ္၊ ကိုယ္လည္း လုပ္လို႔မရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးနဲ႔ ၾကံဳခဲ့ရင္ အရင္ဆံုး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ လက္ခံႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ေျပာင္းလဲရဲတဲ့သတၱိ။ ကၽြန္မမွာ အလိုအပ္ဆံုးအရာပါ။ ကၽြန္မက အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္ထင္ရေပမယ့္ တကယ္လုိအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္။ ကိုယ္ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့အရာေတြကို ျမင္တတ္ဖို႔ အရင္ဆံုး ေျပာင္းလဲရဲတဲ့သတိၱရွိရမယ္။

တခါတေလလည္း ကိုယ္ညံ့တာကို ၀န္မခံခ်င္လို႔ ဒီလိုမ်ိဳး စိတ္ေျဖလိုက္မိတာလား လုိ႔လည္း ေတြးမိတတ္တယ္။

Current

ခုတေလာေတာ့ တေနကုန္ စာက်က္ရတာပါပဲ။ မက်က္ခ်င္ခ်င္ က်က္ခ်င္ခ်င္ က်က္ကိုက်က္ရတာပါပဲ။ တေနကုန္ စာသင္လိုက္၊ စာက်က္လိုက္၊ ေျပးလုိက္၊ လႊားလိုက္နဲ႔။ ညျပန္ေရာက္ရင္ 8နာရီခြဲဆို မ်က္လံုးက ပိတ္မယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲ။ စာမၾကည့္ျပန္ရင္လဲ မနက္ေရာက္တာနဲ႔ ေတြ႔ရမယ့္ ဆရာ့မ်က္ႏွာပဲ အိမ္မက္ထဲထိ လာလာေခ်ာက္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္မက္ထဲမွာပဲ စာၾကည့္ရင္း၊ သင္တန္းမွာေတာ့ အဆင္ေျပသလို ေဖာရင္း၊ ရမ္းရင္းနဲ႔ ၾကည့္စရာ စာအေႀကြးေတြ ပိပိလာတယ္။
ပင္ပန္းတယ္။ ပင္ပန္းတယ္။ ညည္းရင္းနဲ႔ ၀ိတ္ကလည္း တက္လာေသးတယ္။ အင္းေလ စိတ္ပိန္တယ္ပဲေျပာတာပါ။ လူ၀တာ အျပစ္မရွိေလာက္ပါဘူး။
ဟိုစာ ဒီစာေတြလည္း မေရးျဖစ္ဘူး။ ေပါက္ကရေရးတာ အက်င့္ကပါေတာ့ အလုပ္ထဲမွာေတာင္ စာစီစာကံုးသေဘာမ်ိဳးေရးၿပီး ထြက္ေျပာခိုင္းတုန္းက အက်င့္ပါေနတဲ့အတိုင္း ကြန္႔လိုက္ ညြန္႔လိုက္တဲ့သကာလမွာ ၀ိုင္းၿပီး ၾသဘာေပးလိုက္တာ ဘာစာမွမေရးျဖစ္ေအာင္ပါပဲ။
ဘာေျပာေျပာ ႀကိဳးစားၿပီးေတာ့ အိမ္ထဲ၀င္၀င္ၿပီး ဖုန္သုတ္ဦးမွပါ။

Birthday

မေန႔(30.6.08)က ရံုးမွာ June Born ေတြအတြက္ Birthday Party ဆိုၿပီး လုပ္ေပးတယ္။ ကၽြန္မအပါအ၀င္ (၆)ေယာက္၊ လက္တ၀ါးစာေလာက္ ကိတ္မုန္႔ေလး စားရပါတယ္။ ေမြးေန႔ရွင္ (၆)ေယာက္တည္းပဲ စားရတာေနာ္။ MD ေတြေတာင္မပါဘူး။ :D ဒါေၾကာင့္ ရန္တိုက္ေပးသလိုပဲရွင္။ အားလံုးလည္းၿပီးေရာ၊ ဟိုလူက "စိတ္ဓါတ္ေလးသိရတာေပါ့။" ဒီလူက "နင္ကဒီလိုလား"နဲ႔။ အျဖစ္ကဒီလိုေလ။ လက္တ၀ါးစာ ကိတ္မုန္႔ေလးကို လိုက္ခြံ႔ေတာ့ လူဘယ္ေစ့ေတာ့မလဲ။ ဟိုဘက္စားပြဲ ဒီဘက္စားပြဲ အကူးမွာကို target မေရာက္ခင္ မုန္႔က ကုန္ၿပီ။ ကဲ..
ဘာျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ပထမဆံုး ကိတ္လွီးဖူးတာေပါ့။ ဟဲဟဲ။ ေမြးေန႔တုန္းကေတာ့ ေကၽြးရမွာစိုးတာနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး အေက်ာ္ခံခဲ့တာ လကုန္ကာမွ ေပၚေတာ့တာပဲေလ။
အင္း ဘာလိုလိုနဲ႔ 23 ႏွစ္ျပည့္ျပန္ၿပီ။ ေမြးေန႔မွာ တင္ဖို႔ဆိုၿပီး၊ Post တစ္ခုေတာ့ ေရးျဖစ္တယ္။ ဒါမဲ့ အိမ္ထဲ၀င္လို႔မရျဖစ္ေနတာနဲ႔ပဲ မတင္လိုက္ရဘူး။ ဘုရားေတာ့ တက္ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ ထူးထူးျခားျခားေတာ့ ဘာမွမလုပ္ျဖစ္ဘူး။ အဲ မနက္ခင္း သင္တန္းမွာေတာ့ အရင္ဆံုး စာအေမးခံခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေန႔က June 18ပါ။